W „Panu Tadeuszu" można wykazać wszystkie cechy epopei. Przede wszystkim zawiera szeroki, epicki obraz narodu w okresie historycznym niezwykle ważnym dla jego przyszłości. Jest to moment ważny dwojako. Po pierwsze odchodzą w przeszłość czasy staropolskie, dawne formy życia i ludzie, którzy starali się je zachować. Po drugie rodzi się nowa epoka z odrodzonym społeczeństwem przynoszącym nadzieje na odzyskanie tożsamości narodowej. Poza tym utwór jest osadzony w szeroko rozbudowanym tle społecznym, historycznym i obyczajowym przedstawionym z wielką rzetelnością, by ukazać czytelnikowi prawdziwy obraz ówczesnego społeczeństwa. Akcja poematu toczy się wśród pięknej i długowiecznej przyrody litewskiej, która towarzyszy, ale i też góruje nad człowiekiem. Natomiast tempo akcji jest powolne, obejmuje niewiele zdarzeń, ale wplecione weń liczne epizody wzbogacają tło, pokazują świetnie obyczajowość ówczesnej społeczności( np. grzybobranie, polowanie, uczty staropolskie) Narrator jest obiektywny wobec świata przedstawionego, zachowuje dystans wobec toczących się wypadków i postaci działających. A bohaterowie stanowią typy, nie indywidualności, np. Stolnik reprezentuje typowe cechy magnackie, Zosia zaś zachowuje się jak panienka ze dworu. Warto zwrócić uwagę też na inwokację, które poprzedza dzieło. Nawiązuje ona do tradycji homeryckiej. Zamiast Muzy Mickiewicz wzywał Litwę – ojczyznę, aby pomogła mu w budzeniu natchnienia i przeniosła jego „duszę utęsknioną" do „tych pagórków, do tych łąk zielonych szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych". Styl dzieła natomiast różnorodny. Znajdziemy tu i patos, i lirykę, i fragmenty humorystyczne, i opisowe. To styl bogaty i obrazowy, posługujący się personifikacją, metaforą, epitetem malarskim, porównaniem homeryckim, onomatopeją i wielu innymi środkami wyrazu artystycznego. W zakresie wersyfikacji warto zauważyć, że typem wiersza, który Mickiewicz wybrał do pisania utworu jest trzynastozgłoskowiec sylabiczny , najbardziej nadający się do poezji opisowej, epickiej.
W Panu Tadeuszu znajdziemy cechy różnych gatunków literackich . Można wskazać w nim elementy charakterystyczne dla eposu , pokazuje on bowiem bohaterskie czyny wielkich postaci na tle przełomowych dla narodu wydarzeń . Przypominjmy ,że mowa o konstytucji 3 maja , Targowicy , powstaniu polskich legionów we Włoszech , bitwie pod Jeną , utworzeniu Księstwa Warszawskiego , wreszcie marszu Napoleona na Moskwę . Utwór łączy idealizację , patosu z nieraz drobiazgowym realizmem ( na przykład w opisach przedmiotów ) i fantastyką ( przyroda , zwierzęta bywają wyposażone w cechy ludzkie ) Pamiętajmy , że nia każdy epos jest epopeją narodową . Pan Tadeusz stał się nią , bowiem wyrażał najważniejsze dla narodu sprawy w chwili , gdy było to narodowi niezbędne . Krzepił serca i czyni to nadal , szczególnie w momentach naszych klęsk , utraty niepodległości . Istotną funkcję w utworze pełni również humor Adama Mickiewicza . Pan Tadeusz bywa parodią romansu , a nawet samego eposu - uroczystym , podniosłym stylem opisuje rzeczy błahe , na przykład grzyby . ten typ wiersza ułatwia poecie budowanie potocznych opowieści , nadaje utworowi epicką rozległość , rozlewność . Notatka z lekcji ;D Więc raczej powinno być dobrze .