eligia w Egipcie była sposobem życia, ale dla większości Egipcjan koncepcja religii zorganizowanej nie miała znaczenia. Bogowie, czuwali nad każdym aspektem życia codziennego, byli całkowicie zintegrowani ze społeczeństwem. Bogowie nie tylko należeli do Egiptu, oni byli Egipcjanami. Szanowano ich bardzo jako najważniejszych obywateli kraju, dostarczano im tego, co najlepsze (miejsce zamieszkania, pożywienie oraz rozrywkę). Odwdzięczając się za traktowanie ich jako ważne osoby, chronili kraj i jego mieszkańców oraz zapewniali wszystkim życie stabilne, bezpieczne oraz wygodne. Relacje między Egipcjanami a ich bogami polegały na wzajemnym szacunku i pomocy.
Dużą rolę w życiu Egipcjan odgrywały wierzenia religijne. Egipcjanie wierzyli w wielu bogów (politeizm). Czczono głównie siły przyrody. Szczególnym kultem otaczano Nil i Słońce. Licznym bóstwom przydawano postacie ludzkie z głowami zwierzęcymi (Horus z głową sokoła, Chnum z głową barana). Wierzono, że bóstwa przebywać mogą w ciele świętych zwierząt, za jakie uważano czarnego byka, zwanego Apisem, a także m.in. krokodyle, ibisy, jastrzębie i koty. Ku czci bogów wznoszono gigantyczne kamienne świątynie, którymi opiekowali się kapłani, gromadzący w nich wielkie bogactwa. Kapłani, obok faraonów, stanowili również istotny czynnik w sprawowaniu władzy, a nierzadko to właśnie oni tak naprawdę rządzili w kraju. Posiadłszy wiedzę o zjawiskach przyrody, wprowadzili podział roku na 12 miesięcy i 365 dni (zobacz: kalendarz egipski), potrafili przewidzieć zaćmienie Słońca i wylewy Nilu, kierowali pracami nawadniającymi i budowlanymi.