Salomon był synem Dawida i odziedziczył po nim rządy w Palestynie. W Jerozolimie wówczas wybudowano świątynię, w której trzymano Arkę Przymierza. Salomon stał się poprzez swoje postępowanie wzorem sprawiedliwego władcy. Przypowieść mówi, ze gdy przyszły do niego dwie matki, które miały małych synów miej więcej w tym samym czasie urodzonych. Gdy jeden z nich zmarł, żadna z nich nie chciała się przyznać do zmarłego dziecka, uznając tylko to żywe za swoje. Przyszły do Salomona prosząc o radę. ten kazał przynieść mieć i rozciąć żywe dziecko na pół tak aby każda kobieta dostała po połówce. Na to zerwała się prawdziwa matka i zaczęła błagać króla o litość. Zgodziła się nawet oddać swojego syna, aby tylko ocalić życie swojego dziecka. Druga kobieta stała niewzruszona. Skoro ona straciła dziecko, niech ta druga także go nie będzie miała. Salomon zrozumiał która jest prawdziwą matką i kazał jej oddać żywego noworodka. Lud obserwujący całe zajście był pod wielkim wrażeniem inteligencji i sprytu, a przede wszystkim sprawiedliwości króla. Po śmierci Salomona kraj uległ rozpadowi na dwie części: Izrael i Judę. Jednak żadne z tych państw nie przetrwało długo, nie mówiąc już o odzyskaniu świetności jaką posiadało za czasów Dawida czy Salomona. Izrael upadł w skutek walk wewnętrznych, natomiast na Judę najechali Babilończycy zajmując miasto w VI wieku p.n.e. Zburzyli oni świątynie i wzięli ludność do niewoli. Dopiero podbicie Mezopotamii przez Persów zakończyło okres niewoli Żydów, gdyż władca perski pozwolił im wrócić do Palestyny.
Po śmierci Salomona doszło do podziału państwa na dwa królestwa: Judę ze stolicą w Jerozolimie i Izrael ze stolicą w Samarii. Królestwa te prowadziły ze sobą nieustanne wojny przez dwieście lat, aż do podbicia Izraela przez Asyrię. W VI w. p.n.e. Judę zdobył Babilon, a Żydzi zostali uprowadzeni w tzw. niewolę babilońską. To wydarzenie zapoczątkowało rozproszenie – żydowską diasporę. Do Judei wróciła bowiem tylko niewielka część wysiedlonych Żydów, i to dopiero za króla Persji Cyrusa II Wielkiego. Reszta pozostała nad Eufratem, tworząc świetnie prosperującą społeczność.
Po śmierci Salomona doszło do podziału państwa na dwa.Plemiona Judy oraz Symeona zamieszkały w południowej części Palestyny, gdzie też znajdowała się Jerozolima, późniejsza stolica całego Izraela, a następnie, po podziale państwa Salomona, Królestwa Judy. Judejczycy uważali się za bardziej godnych potomków Izraela, gdyż posiadali starożytną stolicę Dawida, świątynię Jahwe oraz w większym stopniu niż ich pobratymcy z północy zachowywali przepisy prawa mojżeszowego. Pod koniec VIII wieku p.n.e. północne Królestwo Izraela zostało rozbite przez Asyryjczyków, którzy także uprowadzili ludność hebrajską sprowadzając na jej miejsce inne narody. Wówczas Judejczycy stali się jedynym pokoleniem Izraela zamieszkującym tereny Ziemi Obiecanej oraz jedynymi Izraelitami, którzy posiadali własne państwo. Od tego momentu pozostałe pokolenia Izraela znajdujące się w diasporze są już rzadko wspominane przez Stary Testament, zaś określenie Judejczyk zaczyna być tożsame ze słowem Izraelita, Hebrajczyk. Także w VIII wieku przed Chrystusem w annałach Tiglatpilesara III pojawiają się najstarsze wzmianki o Judzie i rządzących nim królach.
Opisz dzieje Żydów po śmierci krula Salomona szybko
Opisz dzieje Żydów po śmierci krula Salomona szybko...