Milość występująca w "Syzyfowych pracach" to miłość synowska. Możemy ją zauważyć, gdy w przeddzień Zielonych Światek pani Helena Borowidzowa uzyskała urlop dla Marcina. Dzieki temu uczeń mógł jechać do domu. W drodze do Gawronek chłopiec wyskoczył z wozu, zerwał bukiet bzu rosnącego przy kapliczce, po czym podarował go mamie i wyznał jej miłość. Trzecim przykładem miłości jest miłość platoniczna, której doświadcza Marcin oraz Anna Stogowska zwana Birutą. Można powiedzieć, iz była to miłość "wzrokowa", ponieważ Biruta i Marcin nie mieli czasu na spotkania. Dziweczyna po lekcjach spotykała się z przyjaciółkami. Marcin i Anna często przechodzili obok siebie na ulicy. Wtedy wpatrywali się w siebie jak w obrazki. Para w późniejszym czasie spotykała się w parku. Tam wzrokiem wyznawali sobie miłość.
Najbardziej w pamięci utkwiła mi scena, w której Bernard Zygier recytuje "Redutę Ordona". Chłopak okazuje wielkie emocje, przez co Mrcinek doznaje szoku i zaczyna rozumieć, że jest Polakiem i nie powinien dać się rusyfikacji. Scena ta pokazuje, że każdy ma prawo do bycia Polakiem i że powinien być z tego dumny i bronić swojej ojczyzny. Drugą sceną jest niewątpliwie scena strajku chłopaków. Walenie blatami ławek, nieposłuszeństwo nauczycielowi i inne przykłady pokazują, że walka o swoje prawa jako Polaków jest słuszna. Najbardziej wykazał się Figa Walecki, który nie chciał słyszeć bzdur Rosjaninów na temat chrześcijan. Jego postawa była wyjątkowa, aż wzruszająca. Cieszę się, że wstawili się za nim koledzy. Pokazuje to, że warto bronić swoich wartości, a postawa godna Polaka potem będzie pamiętana przez wiele lat.
