Wiersz rozpada się wyraźnie na dwie części : przeszłość ( kiedy dziecko żyło ) i teraźniejszość ( kiedy dziecko nie żyje ) . Wiersz ma następującą konstrukcję : * opis porażającej pustki, która ogarnęła dom po śmierci dziecka. ( wersy 1 , 2 ) ; * wspomnienie tętniącego życiem domostwa, rysujące zarazem portret pełnej wdzięku, ruchliwej dziewczynki, która swą żywiołowością rozpraszała troski rodziców. Nieustannie rozbrzmiewały w domu jej piosenki i radosny śmiech. Ten fragment tekstu to "pochwała" Urszulki, wygłoszona z czułością przez dumnego , szczęśliwego ojca ( wersy 3 - 10 ) ; * przywołany ponownie obraz pustego, ogarniętego śmiertelną ciszą domu w którym króluje teraz rozpacz i ból ( wersy 11 - 14 )
