Wiadomości o Ludwigu van Bethowen: kiedy żył za kogo jest uważany jego twórczość (tytuły)

ur. 16 lub 17 grudnia 1770 roku w Bonn, ochrzczony 17 grudnia 1770, zm. 26 marca 1827 w Wiedniu) – kompozytor niemiecki. Prekursor romantyzmu w muzyce. 9 symfonii (patrz niżej) 5 koncertów fortepianowych (patrz niżej) Koncert skrzypcowy D-dur op. 61 Koncert potrójny C-dur na skrzypce, wiolonczelę i fortepian op. 56 11 uwertur; uwertury koncertowe: Egmont op.84, Coriolan op.62, Leonora III op.72a, Poświęcenie domu (Die Weihe des Hauses) op.124, Imieninowa (Namensfeier) op. 115, opera Fidelio op. 72 (3 wersje: 1805, 1806, 1814) kantaty i dzieła sakralne, w tym: Missa solemnis (Msza uroczysta) D-dur op. 123, Msza C-dur op. 86, oratorium Chrystus na Górze Oliwnej (Christus am Ölberge) op. 85 utwory fortepianowe: 32 sonaty, w tym: Sonata quasi una fantasia cis-moll op. 27/2 (zwana Księżycową), Patetyczna c-moll op. 13, Waldsteinowska C-dur op. 53, Appassionata f-moll op. 57, Das Lebewohl/Les Adieux (Pożegnanie) Es-dur op. 81a (jedyna programowa sonata Beethovena); Grosse Sonate für das Hammerklavier B-dur op. 106 oprócz sonat liczne bagatele, w tym słynna Dla Elizy WoO 59; utwory kameralne: 10 sonat na skrzypce i fortepian (Wiosenna F-dur op. 24), 5 sonat na wiolonczelę i fortepian, 16 kwartetów smyczkowych (6 kwartetów op. 18, 3 kwartety op. 59 tzw. Kwartety Razumowskie, Harfowy (Harfenquartett) Es-dur op. 74, Quartetto serioso f-moll op. 95, oraz późne kwartety (Kwartety Golicynowskie): Es-dur op. 127, B-dur op. 130, Wielka Fuga op. 133 (będąca pierwotnie finałem op. 130), cis-moll op. 131, a-moll op. 132 i F-dur op. 135 (ostatni ukończony utwór kompozytora); (patrz niżej) 7 triów fortepianowych (najpopularniejsze: Duch (Geistertrio) D-dur op. 70/1, Arcyksiążęce B-dur op. 97), 5 triów smyczkowych utwory na inne obsady kameralne: kwintety, sekstety, septet, oktet