Napisz wywiad z Anią z Zielonego wzgórza minimum 20 pytań

*Witam,Aniu i dziekuje,że zgodziłas sie na ten wywiad. ania:WItam,zawsze mam czas by zawrzec nowa znajomosc. *Jetsem ciekawa ile masz lat.? ania:Mam lat 16. *Porozmawiajmy chwile o twoich rodzicach ania:Jest to dla mnie trudny temat,ale dobrze. *powiedz mi aniu jak zmarli twoi rodziece i jak trafilas do sierocinca i jak znalazlas sie u maryli i mateusza. ania: Moi rodzice zmarli na febrę i tak trafiłam do sierocińca. Skąd wzięli mnie Maryla i Mateusz. *Aha.A czy byla bys w tanie powiedziwec mi jak czuje sie dziecko ktore nie ma rodzicow jest sierota.? ania;To prawda, jestem sierotą. Nie jest mi łatwo. Na szczęście nie jestem sam. Mam kilku serdecznych przyjaciół. *A czy mogla bys nam o nich opowiedziec. ania;Z najwieksza przyjemnoscia. Diana jest sympatyczną dziewczynką. Jeszcze nigdy się na niej nie zawiodłam, zawsze mogę na nią liczyć niezależnie od sytuacji, w jakiej się znajdujemy. Gilbert jest zdolny i ambitny. To jest bardzo dobry uczeń. *CZy znalazlas nowy dom i szczescie u maryli mateusza? ania:Mateusz od pierwszej chwili był moją pokrewną duszą. Maryla początkowo wydawała się bardzo oschłą osobą, ale potem przekonałam się, że mnie kocha. Dzięki niej zrozumiałam, że wygląd zewnętrzny nie jest najważniejszy. Przestałam się martwić, że komuś przypominam marchewkę. *dlaczego nie podobal ci sie twoj kolor wloow.? ania:Rzeczywiście nie lubiłam swoich rudych warkoczy.Zwłaszcza, że Gilbert nazwał mnie marchewką. Kiedyś nawet zafarbowałam je przypadkowo na zielono. *Gdy chodziłaś jeszcze do szkoły ,przyjaźniłaś się z Dianą. Czy utrzymujesz z nią nadal kontakt? ania;Oczywiście,że tak Na pewno będziemy się przyjaźnić do ostatnich dni życia. Odwiedzam ją prawie codziennie. *Bardzo dziękuje Ci za rozmowę, miło się z Tobą dyskutowało. Chciałabym żeby było więcej osób takich jak Ty. Ania: Ja także bardzo dziękuję. Rozmowa ta była dla mnie wielką przyjemnością.

Redakcja: Dzień dobry Aniu. Ania: Witam Was serdecznie. Redakcja: Chcielibyśmy zadać Ci kilka pytań dotyczących Twojego życia. Ania: Na każde odpowiem z przyjemnością. Redakcja:Jak wyglądało Twoje życie po stracie rodziców? Ania: Pani Thomas przygarnęła mnie pod swój dach, gdy miałam trzy miesiące. Pomagałam opiekować się czworgiem jej dzieci. Później zamieszkałam u pani Hammond, która miała ośmioro dzieci, w tym trzy pary bliźniąt. Lubię niemowlęta, ale bliźnięta trzy razy pod rząd ,to stanowczo za dużo.Niech mi państwo wierzą, to nie była łatwa praca. Potem, gdy zginął jej mąż ,musiałam iść do sierocińca, bo nikt mnie nie chciał. Bardzo tęsknię za swoimi rodzicami. Redakcja: Rozumiemy Cię i współczujemy. Czego spodziewałaś się ,jadąc na Zielone Wzgórze? Ania: Przede wszystkim pragnęłam odnaleźć miłość i przyjaźń, bo bez tych uczuć trudno żyć. Redakcja:Czy znalazłaś je u Maryli i Mateusza? Ania:Mateusz od pierwszej chwili był moją pokrewną duszą. Maryla początkowo wydawała się bardzo oschłą osobą, ale potem przekonałam się, że mnie kocha. Dzięki niej zrozumiałam, że wygląd zewnętrzny nie jest najważniejszy. Przestałam się martwić, że komuś przypominam marchewkę. Redakcja: Dlaczego nie podobał Ci się twój kolor włosów? Ania : Rzeczywiście nie lubiłam swoich rudych warkoczy.Zwłaszcza, że Gilbert nazwał mnie marchewką. Kiedyś nawet zafarbowałam je przypadkowo na zielono. Redakcja: A czy teraz podobają Ci się? Zmieniłabyś ten kolor na rudy, taki jaki miałaś w dzieciństwie? Ania: Bardzo podoba mi się mój kolor włosów. Kilka osób powiedziało, że mają piękną, niepowtarzalną barwę. Mogłabym zmienić je na rudy. Teraz nie przeszkadza mi żaden kolor. Kiedy wydoroślałam zrozumiałam, że są w życiu ważniejsze sprawy od tego. Redakcja: Gdy chodziłaś jeszcze do szkoły ,przyjaźniłaś się z Dianą. Czy utrzymujesz z nią nadal kontakt? Ania: Oczywiście,że tak Na pewno będziemy się przyjaźnić do ostatnich dni życia. Odwiedzam ją prawie codziennie. Niekiedy siadamy na ławce, która stoi pod ogromnym dębem i popijamy herbatę. Wspominamy wtedy dawne czasy. Redakcja: Bardzo dziękujemy Ci za rozmowę, miło się z Tobą dyskutowało. Chcielibyśmy, żeby było więcej osób takich jak Ty. Ania: Ja także bardzo dziękuję. Rozmowa ta była dla mnie wielką przyjemnością.