Stefan Żeromski(pseudonimy:Maurycy Zych,Józef Kateria)urodził się 14.X.1864 roku w Strawczynie,zmarł 20 XI 1925 w Warszawie.Wcześnie stracił rodziców.Wstarszych klasach utrzymywał się z korepetycji,z braku środków finansowych przerwał studia weterynaryjne w 1888 roku.W1905 roku pisarz powrócił do Nałęczowa,gdzie prowadził działalnośc społeczno-patriotyczną.Jesienią 1919 rokuosiedlił się w Warszawie,uczestniczył czynnie w życiu literackim odrodzonej Polski.W1924 roku otrzymał za "Wiatr od morza" pierwszą polską państwową nagrodę literacką.Pierwsze publikowane utwory to wiersze z czasów szkolnych,a jego pierwszy zbiór opowiadań nosił na sobie piętno żywego odczucia krzywdy społecznej,ukazanej na przykładzie życia na wsi polskiej.Innym motywem opowiadań Żeromskiegojest problem obowiązku społecznego,wyrażony w postaciach bohaterów,którzy wyrzekając się osobistego szczęścia ,podejmują walkę dobra ze złem.Wjego twórczości problemem dominującym stał się problem losu narodu oraz jednostek,które siłą poświęcenia mają przynieśc narodowi niepodległośc,a klasom uciemiężonym życie godne człowieka.Najbardziej znane dzieła Żeromskiego to powieści "Syzyfowe prace","Ludzie bezdomni","Przedwiośnie".Powieśc historyczna:"Popioły",dramat"Róża","Wiatr od morza","Wierna rzeka",oraz poemat prozą "Puszcza jodłowa".
