bo dom, to nie budynek... to ludzie, którzy go tworzą.. dom jest lunetą dzieciństwa dom jest skórą wzruszenia policzkiem siostry gałęzią drzewa...
Mozesz zwrzec to w tych zdaniach: Domu nie tworzą ściany ani przedmioty codziennego użytku. Jest to miejsce, które tak naprawdę istnieje kiedy mieszkają w nim ludzie. Każdy z nas można powiedzieć jest domem, ma jakąś cząstkę w sobie i tylko razem z innymi tworzy dom. albo tez wierszem : dom może być we mnie w prostej naturze zdań zbudowany na krawędzi stołu w płaszczyźnie wyciągnietych dłoni gdy trzeba staje się ołtarzem schronieniem moich sił i wrażeń. Bo dom to nie tylko cztery ściany, dom to też dusza, zasklepiam w niej swe rany. To me schronienie, nie dotknięte niczyimi dłońmi i myślami. Tam zawsze jest bezpiecznie, zawsze znajdę swój kąt przez nikogo nie poznnany... Bo dom to schronienie, dusza, miłość oraz cztery ściany :).