Reformy Gustawa Adolfa w I połowe XVII wieku.

Przede wszystkim zmienił taktykę walki piechoty. Dotychczas prowadzono ostrzał kontrmarszem, przez co 1/6 lub 1/7 muszkieterów dawała ognia, co przy impecie husarii pozwalało na oddanie jednej salwy. Gustaw Adolf postanowił zwiększyć siłę ognia, więc uszykował swoich muszkieterów w 3 szeregi. Pierwszy klęczał, drugi stał pochylony. Oba szeregi stały w szachownicę, tzn. każdy muszkieter w drugim szeregu dawał ognia pomiędzy dwoma muszkieterami szeregu pierwszego. Z tyłu znajdował się trzeci szereg strzelając w pozycji wyprostowanej nad głowami swoich towarzyszy z pierwszej linii. Dzięki temy salwę oddawałi wszyscy, była więc ona 6-7 krotnie silniejsza. Po raz pierwszy jazda polska spotkała się z tą taktyką pod Gniewem. Król szwedzki wprowadził też zmiany w walce jazdy. Zamiast mało skutecznego przeciw polskiej jeździe karakolu, zastosował taktykę szarży, co zwiększało szanse rajtarów. Dotychczas, po oddaniu strzału byli praktycznie bezbronni poruszając się co najwyżej kłusem. Mieli niewiele czasu na wyciągnięcie swoich rapierów, a uderzała na nich polska jazda w pełnym galopie, więc również brakowało Szwedom impetu. Ta zmiana akurat niewiele pomogła przeciw husarii, ale też jeździe kozackiej, rohatyny i tak były dłuższe od rapierów.