Jakie zagrożenia niósł ze sobą faszyzm.

Faszyzm to kierunek i ruch polityczny o charakterze totalitarnym, nacjonalistycznym i rasistowskim, który ukształtował się po I wojnie światowej we Włoszech, później także w innych krajach. Forma totalitarnej dyktatury opierała się na zasadzie wodzostwa, dysponowała zhierarchizowanym aparatem partyjnym, stosowała terror wobec przeciwników politycznych"... Taka jest słownikowa definicja tego zjawiska, które wstrząsnęło Europą i światem XX wieku. Jaka była jednak przyczyna narodzin tego fenomenu? Jak wyglądała ideologia i ustrój, stanowiący bez wątpienia czarną kartę historii? Na te pytania postaram się odpowiedzieć w aspekcie chronologiczno - problemowym, przyglądając się sytuacji w latach 1919 - 1939 we Włoszech i Niemczech, gdyż właśnie na tych terenach faszyzm uwidocznił się najwyraźniej. Ruch faszystowski, wywodzący się z Włoch, czerpał po części z poglądów i myśli wybitnych postaci takich jak Jean Jacques Rousseau i F. Nitzsche oraz założeń XIX wiecznego nacjonalizmu, jednak ostateczna forma tego ruchu każe dopatrywać się jego źródeł dopiero w momencie zakończenia I wojny światowej. Za fakt determinujący rozwój zdarzeń uznać można postanowienia traktatu wersalskiego - zwanego "dyktatem wersalskim" - który 28 IV 1919r nałożył szereg represji: terytorialnych, militarnych i gospodarczych na pokonane państwo niemieckie, a także pominął w swych rozstrzygnięciach sprawę należących do obozu zwycięzców Włoch. Powstałe w ten sposób niezadowolenie społeczne w obu krajach dodatkowo podsycane było niekorzystną sytuacją powojennej gospodarki; zniszczenia, utraty terytorialne i majątkowe w przypadku Niemiec, wyczerpanie surowców i trudności w przestawieniu produkcji z wojennej na pokojową zaowocowały drożyzną, inflacją i bezrobociem. Frustracjom społecznym towarzyszyły zamieszki i niespokojna sytuacja wewnętrzna, a także wzrost aktywności ugrupowań socjalistycznych, które w większości społeczeństwa wywoływało strach przed rewolucją. Dodatkowo zaistniałą sytuację pogarszał brak tradycji parlamentarnych oraz zaufania społecznego do rozrośniętych i skorumpowanych struktur władzy. Takiej rzeczywistości - w coraz powszechniejszej opinii - przeciwstawić się mogła jedynie silna, scentralizowana władza. Kryzys liberalizmu, parlamentaryzmu i racjonalizmu, a także powojenny upadek autorytetów oraz zmiana dokonana w społecznej mentalności po pierwszej tego rodzaju wojnie, w której sprzęt zatriumfował nad człowiekiem i odsłoniła się cała prawda o człowieku; biologiczna, kulturowa i duchowa, stworzyły niezwykle podatny grunt dla nowej ideologii. Pierwsze założenia faszystowskie nierozerwalnie związane były z osobą Benito Mussoliniego. Ten były socjalista, aktywnie działający na łamach własnej gazety "Il Popolo d`Italia", miał okazać się "zbawcą narodu". Jego poglądy wyrastające nie tyle z pozytywnych założeń, co z ogólnej negacji panujących wartości, takich jak; demokracja, liberalizm, racjonalizm, pacyfizm czy socjalizm szybko trafiły do rzeszy niezadowolonych z sytuacji wewnętrznej obywateli. Mussolini głosił stworzenie Wielkich Włoch - silnego, zjednoczonego państwa, co dawało poczucie tożsamości narodowej i przynależności szczególnie tym, którzy w powojennej rzeczywistości czuli się wyobcowani: bezrobotnym, byłym kombatantom, zrujnowanym przedsiębiorcom, a także młodzieży. W tym celu konieczne było wprowadzenie rządów totalitarnych; kultu jednego wodza, rozwiązania parlamentu i instytucji samorządowych, zlikwidowanie demokratycznego chaosu i wprowadzenie "rządów silnej ręki". Przy tym przemawiająca do tłumu była wizja Mussoliniego o państwie, jako utworze żywym - tzw. państwie organicznym. Zakładała ona, iż państwo to twór składający się z żywych jednostek, nie zaś struktur, którego siła rośnie wraz z wyrzekaniem się praw przez jednostki. Całością kierować powinna elita, pod którą w rzeczywistości kryła się partia, - zbiór jednostek wybitnych, umożliwiających organizmowi "rozrastanie się", czyli ekspansję terytorialną. W niepohamowanym dążeniu do władzy, tworzeniu zaplecza politycznego, Mussolini docenił znaczenie propagandy; umiejętne kierowanie masami, odwoływanie się do nazistowskich haseł i demagogie, co zapewniło mu osiągnięcie szerokiego poparcia w społeczeństwie. Ideologiczną oprawę polityki faszystowskiej stanowiło także odwoływanie się do historii, mitycznej przeszłości i siły narodu, który znów miał się odrodzić.

Faszyzm niósł ze sobą zagładę Żydów.Faszyści to osoby które nie tolerują ludzi innej rasy np:.niektórzy Polacy nie nawidzą murzynów bo są inni niż oni sami. W ten sposób faszyści postępują z osbami innej rasy niż oni sami.

jakie zagrożenia niósł ze sobą faszyzm?

jakie zagrożenia niósł ze sobą faszyzm?...

Jakie zagrożenia niósł za sobą faszyzm włoski?

Jakie zagrożenia niósł za sobą faszyzm włoski?...

jakie zagrożenia niósł ze sobą faszyzm?

jakie zagrożenia niósł ze sobą faszyzm?...

Narodziny faszyzmu w Europie.

Narodziny ruchu faszystowskiego w Europie.


" (...) Faszyzm to kierunek i ruch polityczny o charakterze totalitarnym, nacjonalistycznym i rasistowskim, który ukształtował się po I wojnie światowej we Włoszech, późnie...