Polscy lotnicy w książce "Dywizjon 303" charakteryzowali się z pewnością odwagą o czym świadczy fragment : "(...)Ferić pośpiesznie wyłączył benzynę. Silnik przestał pracować. Samolot, zdany już tylko na własne skrzydła, szedł dalej lotem ślizgowym. Była to jego ostatnia możliwość ratunku. Wysokości miał blisko 20 000 stóp, a do Anglii było 25 kilometrów. Czy się doślizga? Samolot był już tylko ciężką masą metalu, spadającą powoli z góry, bezwładną, a posłuszną złowieszczej woli, prawu przyciągania ziemi. Więc czy dociągnie? Lecz to był kłopot mniejszy(...)". Byli to ludzie niezwykli, nie znoszący bezczynności i bierności. Zawsze nacierali, szturmowali, atakowali i szybko podejmowali decyzje. odznaczali sie przytomnością umysłu, trafnością ocen sytuacji, wielką spostrzegawczością. Technika Bojowa była prosta: szybko wypatrzeć wroga, zbliżyć sie do niego i atakować.Wśród pilotów panowała przyjazna, koleżeńska atmosfera. Bezgraniczna ofiarność, odwaga i wielkie umiejętności polskich lotników w znacznym stopniu przyczyniły sie do obrony Wielkiej Brytanii przed inwazją Niemców. Po wojnie premier Winston Churchill powiedział o lotniskach biorących udział w bitwie o Anglię : "Nigdy jeszcze w historii tak wielu nie zawdzięczało tak wiele, tak nielicznym". W zdaniu tym zawarta jest też ocena polskich lotników.
