Wiszące Ogrodów w Babilonie (Mezopotamia) Zostały zbudowane na polecenie króla Nabuchodonozora II, który podarował je swojej żonie, Amytis, ponieważ po przyjeździe do Babilonu bardzo tęskniła za bujną zielenią ojczystego kraju – Medii. Nazwano je na cześć Semiramidy, asyryjskiej królowej, która żyła dwa wieki wcześniej. Były one zakładane na tarasach wzoszących się do góry i podtrzymywanych specjalną konstrukcją, którą tworzyły szeregi wąskich, coraz wyższych korytarzy zasklepionych kolebkowo. Każdy taras, na którym zasadzono rośliny, były izolowany smołą i powłoką ołowianą na których umieszczano warstwę odsączającą, a następnie grubą warstwę ziemi (do 2 m miąższości), w której rosły drzewa i krzewy, sztucznie nawadniane. Ogrody te zostały założone w VI lub VII wieku p.n.e. Zwisające z tarasów pnącza zakrywały mury, co sprawiało wrażenie, że te piękne rośliny zawieszone są w powietrzu. Do ich nawadniania używano wody z Eufratu, którą dostarczano na poszczególne poziomy za pomocą przemyślnego systemu kanałów i drenów.
Wiszące ogrody Semiramidy- Powstały około 2700 lat temu w Babilonie na polecenie Króla Nabuchodonozora II. Nazywano je też ogrodami miłości , ponieważ były prezentem króla dla jego ukochanej małżonki , która po przyjeździe do Babilonu bardzo tęskniła za bujną zielenią ojczystego kraju. Niestety , ogrody te nie zachowały się do naszych czasów. Pozostały tylko ich opisy , na podstawie których wiemy , że były to szerokie tarasy wzniesione jeden na drugim. Na każdym tarasie rosły drzewa , krzewy i kwiaty. Zwisające z tarasów pnącza zakrywały mury , co sprawiało wrażenie , że te piękne ogrody zawieszone są w powietrzu. Do nawadniania ogrodów używano wody z rzeki Eufrat , którą dostarczano na poszczególne poziomy za pomocą sieci wodociągów.
