opis jednej z tradycji w "pan tadeusz" co najmiej strona a4 pilne

Piąkny, niezwykle barwny opis poloneza, zamieszczony na kartach Pana Tadeusza Adama Mickiewicza, znają chyba wszyscy. Wszedł on na stałe do kanonu polskiej literatury i wiele już razy był przywoływany jako niezwykle nośny symbol. Polonez to Taniec rdzennie polski. Jest on symbolem przemijającej polskiej tradycji szlacheckiej, ze wszystkimi jej wadami i zaletami. Adam Mickiewicz opisuje szlacheckie obyczaje, wielokrotnie podkreślając, iż są one "ostatnie" (m.in. podtytuł dzieła -Pan Tadeusz czyli ostatni Zajazd na Litwie). Takim odchodzącym w przeszłość, a z niezwykłym zapałem kontynuowanym przez braą szlachecką, obyczajem było tańczenie poloneza. Podczas tańca ważny jest jego porządek, prawidłowa kolejność i dobór par. Podkomorzy wraz z Zosię tańczą w pierwszej parze. Podkomorzy tańczy po mistrzowsku, byą może w nadchodzących czasach nie bądzie miał godnego nastąpcy (Ach, to może ostatni! patrzcie, patrzcie młodzi, Może ostatni, co tak poloneza wodzi -).Opis poloneza w Panu Tadeuszu jest niezwykle szczegółowy, dynamiczny. Czytelnik ma Wrażenie, że znajduje się wśród tańczących par. Jedną z charakterystycznych Cech Pana Tadeusza jest przenikający całe dzieło patriotyzm. Uwidacznia się on w treści epopei, w panoramie tła historycznego, w obrazie ziemi ojczystej, w najpiąkniejszych partiach lirycznych, w opisie tradycji szlacheckich. Polonez zaprezentowany przez Adama Mickiewicza jest symbolem optymizmu, pojednania, nadziei na przyszłość. Nasz wielki Poeta chciał wyrazią optymizm dotyczący przyszłości Polski, przywołany wraz z atmosferą epoki Napoleona. Poeta pragnął przypomnieą i obudzią nadzieją podobną do tej, jaka towarzyszyła Polakom podczas kampanii napoleońskiej. Polonez to Wyraz polskości i chociaż Szlachta schodzi już z areny dziejowej (ostatni, co tak poloneza wodzi),a rodzi się Nowe, postąpowe Pokolenie, którego przedstawicielami są Tadeusz i Zosia, nie znaczy to, iż Polski nie Czeka wspaniała przyszłość. Tak wiąc Motyw tańca w "Panu Tadeuszu "jest bardzo ważny, jest wyrazem przywiązania Mickiewicza do tradycji, do ukochanego kraju, "kraju lat dziecinnych". Genezą powstania utworu wyjaśnia sam Autor w "Epilogu", w którym mówi, że Praca nad utworem była dla niego ucieczką od sporów emigracyjnych i chwilą powrotu myślami do Ojczyzny. Oprócz niezwykle realistycznego przekazania obyczaju, jakim jest tańczenie poloneza, Autor użył go jako symbolu odchodzenia przeszłość dawnej tradycji. Ale czy rzeczywiście odeszła? Przecież w ostatnich latach wszyscy przyszli maturzyści tańczą na studniówkach właśnie poloneza!