1. zbyt małej zawartości żelaza lub braku witamin w diecie, szczególnie B12 oraz C, zmian hormonalnych – u wielu kobiet owrzodzenia występują podczas okresu miesiączkowania, stresu, zakażenia, szczególnie wirusem opryszczki u dzieci i niektórych dorosłych, choroby Behceta, schorzenia autoimmunologicznego, spowodowanego atakiem organizmu na komórki wyściełające jamę ustną, chorób jelit, jak choroba Crohna lub wrzodziejące zapalenie jelita grubego, celiakia (nadwrażliwość na gluten), chorób skóry jak liszaj płaski, opryszczka lub pęcherzyca. 2. jelito cienkie 3. skutki: śmierć, anemia, osłabienie serca, zawał, zanik menstruacji, wycieńczenie przyczyny: zaburzone widzenie własnego ciała, przekonanie ze szczupła sylwetka to promocja do bogatego życia, kompleksy, niska samoocena 4. skutki: schorzenia dziąseł i zębów, uszkodzenie nerek, osłabienie serca i mięśni, tężyczki, spadek masy ciała, przyczyny: konflikty rodzinne, niska samoocena, uszkodzenie ośrodka sytości w mózgu, brak akceptacji
3.Nieleczona anoreksja prowadzi do poważnego osłabienia organizmu - narządy, bez odpowiedniej dawki witamin i budulca, nie są w stanie poprawnie funkcjonować, pojawia się anemia, poważne osłabienie serca. Anoreksja jest chorobą śmiertelną. Kończy się śmiercią z wycieńczenia, ustaniem akcji serca, zawałem serca, bądź samobójstwem. W najlepszym wypadku dochodzi jedynie do zachwiania funkcji życiowych, skrajnego wycieńczenia, zaniku menstruacji. 4.przyczyny:Chore na bulimię, podobnie jak anorektyczki traktują ciało, jako obszar pozwalający rozładować popędy. Bulimia często łączona jest z depresją oraz podobnie jak w anoreksji przyczyny znajdujemy w zaburzeniach osobowości, deficytach poznawczych i emocjonalnych, w zaburzonym obrazie własnego ciała oraz niska samoocena, perfekcjonizm. Podobne jak w anoreksji ważny jest również czynnik rodzinny. Tutaj również pojawia się dominująca, intruzyjna matka, ambiwalentny, pasywny ojciec. W wielu przypadkach początek bulimii rozwija się na skutek nieudanych prób odchudzania. Przyczyną może być np. zbyt restrykcyjna dieta. Naprzemienne stosowanie diet ubogoenergetycznych i spożywanie nadmiernej ilości pożywienia prowadzi do rozregulowania mechanizmów odpowiedzialnych za uczucie sytości i łaknienia. Ważnym czynnikiem jest również czynnik społeczny. Kulturowa presja wywierana na kobiety dotycząca odchudzania się i stosowania diety, silna koncentracja na własnym wyglądzie, społeczne oczekiwanie atrakcyjności. Napad bulimii spowodowany jest sprzecznością pomiędzy presją środowiska, ograniczeniami dietetycznymi, głodem i niemożnością opanowania głodu. Naukowcy odkryli, że osoby chore na bulimie nie miały właściwych wzorców odżywiania się i często też pojawiała się u nich sztywność emocjonalna podczas sytuacji stresogennych. Jedzenie dużych ilości pokarmu stało się więc jednym z wyuczonych sposobów na trudne sytuacje. Bulimia może być także skutkiem zawodów miłosnych, silnych stresów, uczucia zagrożenia, klęski i wewnętrznej pustki. skutki:Osoba chora na bulimię może doprowadzić się do stanu takiego wyniszczenia jak przy anoreksji. Charakterystyczne są zaburzenia wodno-elektrolitowe spowodowane ciągłymi wymiotami i przeczyszczaniem, ciężkie odwodnienie, anemia, poważne choroby (np. infekcje), ponieważ organizmowi brak niezbędnych składników pokarmowych, uszkodzenia lub niedomoga różnych narządów, np. niewydolność nerek. Częste wymiotowanie może powodować schorzenia dziąseł i ubytki zębów, zaburzenia pracy serca, uszkodzenie nerek, odwrócenie perystaltyki jelit, tężyczki, napadów padaczkowych, osłabienia mięśni, czy do znacznego spadku masy ciała. W skrajnych przypadkach prowadzi do arytmii pracy serca, mogącej spowodować śmierć.
