Utwór Adama Mickiewicza pt.: "Dziady cz.III" nawiązuje do sytuacji politycznej w Polsce po klęsce powstania listopadowego w 1830r. Kraj jest pod zaborem Austrii, Prus oraz carskiej Rosji. Okres ten jest bardzo trudny zarówno dla ojczyzny jak i cierpiącego narodu polskiego. Polacy przyjęli postawę bierną. Nie potrafili przeciwstawić się zaborcy. Szukając sposobu na pocieszenie swoich rodaków Adam Mickiewicz sięgnął do wzorców biblijnych. Przyrównał postać Jezusa Chrystusa do Polski. W utworze można dostrzec zjawisko polskiego romantycznego mesjanizmu. Aby zrozumieć to pojęcie należy najpierw poznać jego znaczenie. Mesjanizm jest poglądem, który głosi, że Polska jako naród wybrany, poprzez swoje cierpienie ma zbawić ludzkość jak Chrystus. Zjawisko polskiego romantycznego mesjanizmu możemy odnaleźć w scenie V "Dziadów cz. III" Adama Mickiewicza.Adam Mickiewicz pisząc swoje dzieło chciał dodać narodowi polskiemu otuchy, pocieszyć, wlać w niego optymizm. Idea polskiego romantycznego mesjanizmu spowodowała, że naród polski przyjął postawę bierną. Nie podjął walki z zaborcą, godził się na własne cierpienie. Ze swoim męczeństwem wiązał nadzieje na zmartwychwstanie, czyli odzyskanie niepodległości.
