Świat współczesny oferuje człowiekowi wiele atrakcji. Jednak można znaleźć ludzi, którzy nie dają się im uwieść. Asceza to najprościej mówiąc unikanie przyjemności, życie w ubóstwie zdala od rozrywek tego swiata. Wyrzeczenia wielu sprawiają problem, często nie można im podołać. Celem ascezy jest doskonalenie psychiczne człowieka, skrajna wstrzemięźliwość. Asceci (ludzie praktykujący ascetyzm) dobrowolnie ograniczają potrzeby i głęboko wierzą w sens swojego cierpienia. Wiele świętych było ascetami: Święty Antoni Wielki – mieszkał w grobie, raz dziennie skromnie jadał po zachodzie słońca Święty Grzegorz z Nazjanzu – sypiał na gołej ziemi, noce spędzał na modlitwach i płaczach, żywił się stęchłym chlebem Święty Benedykt z Nursji – mieszkał w jaskini, odmawiał sobie pożywienia, gdy odczuwał pokusę bez lęku rzucał się pomiędzy cierniste krzewy Ascetami są także pustelnicy ( eremici), którzy wycofują się ze społeczeństwa, żyją w celbacie, czas spędzają modląc się. Monastycyzm, czyli życie religijne w klasztorze, senso stricto jest odmianą ascetyzmu. We współczesnym świecie wiele osób wyrzeka się jakiś dóbr. Może nie jest to tak surowe jak w dawniejszych czasach, ale w XXI wieku ciężko jest odmówić sobie nawet małych przyjemności. Istotnym przykładem może być czas adwentu czy post, kiedy ludzie postanawiają coś, bądź odmawiają sobie jedzenia pokarmów mięsnych. Abstynent w dzisiejszych czasach także może być uznany za ascetę, kiedy to trudno żyć bez alkoholu.
