Autor zastanawia sie w niej nad sensem zycia,szuka istoty szczescia.Czesto-bo az dwadziescia razy-stwierdza,ze "wszystko jest marnoscia". "Vanitas vanitatum et omnia vanitas" Szczescia nie przynosza ani bogactwa,ani slawa,anie zazywanie przyjemnosci,ani madrosc czy wiedza.Zycie jest pelne utrapien i trudow.Przy koncu bytowania wszystkich czeka smierc.Kohelet nie jest jednak pesymista.Dostrzega tez jesne strony zycia ludzkiego.Dobra stworzone sa darem Bozym. "Przemija pokolenie i rodzi sie pokolenie,a ziemia trwa na wieki" Te slowa uswiadamiaja czlowiekowi,iz cecha zycia i natury jest powtarzalnosc. Wszystko ma swoj czas,przemija,ale ufny w milosierdzie Boze i uzbrojony w wiare czlowiek moze spokojnie oczekiwac smierci i zbawienia. "Boga sie boj i przykazan jego przestrzegaj,bo caly w tym czlowiek" -oto glowne przeslanie Ksiegi Koheleta.
