Uważam, że w życiu jest możliwa prawdziwa przyjaźń , ale tylko w nielicznych przypadkach. Zazwyczaj jest tak , że przyjaźnią się dwie osoby : bogatsza i biedniejsza. I ta biedniejsza zawsze czuję się trochę gorsza od tej bogatszej : ma gorsze ubrania , ma mniej znajomych. I w tym momencie zaczyna się zazdrość. Jest to cech a , która w przyjaźni jest niedopuszczalna. Gdy ma się przyjaciela , to największym bogactwem jest posiadanie jego a nie dóbr materialnych. Gdy jest się w wieku dojrzewania to uczucie zazdrości można odczuć najbardziej : poprzez firmowe kosmetyki, markowe ubrania , duże podobanie się chłopakom/dziewczynom. Ta osoba ciut "lepsza" powinna się tak nie afiszować i zbytnio nie prezentować swoich zalet (oczywiście może ale bez przesady , tak żeby nie urazić swojej przyjaciółki/ przyjaciela). Możliwość posiadanie"idealnego" przyjaciela jest raczej niemożliwa. Znalezienie przyjaciela , z którym nigdy by się nie pokłóciło , któremu by się czegoś nie zazdrościło jest rzeczą raczej niemożliwą. Bardzo szybko można przekonać się czy nasz przyjaciel jest z nami tak do końca szczery i czy możemy powierzyć mu nasze wszystkie sekrety i tajemnice. Doskonałym przykładem w literaturze jest żmija , która obiecała Małemu Księciu że pomoże znaleźć Małemu Księcia przyjaciela . Jednak słowa nie dotrzymała .... Tak jak nasi przyjaciele czasami. Zanim się komuś powie coś bardzo ważnego to trzeba najpierw bardzo dobrze poznać tą osobę i zyskać do niej zaufanie. Choć jak to powiadają "Człowiek uczy się na błędach".
