Kiedy kapłan może odmówić rozgrzeszenie? (Dłuższe wypracowanie)

"Którym grzechy odpuścicie, będą im odpuszczone, którym zatrzymacie, będą zatrzymane" Proszę księdza na podstawie czego spowiednik może zatrzymać komuś grzechy? Są na to jakieś zasady?" Jak najbardziej zasady są. Myślę, że są ogólnie znane, ale ponieważ podobne pytania pojawiają się co jakiś czas, może je przypomnę. Do ważności sakrament pokuty (więc siłą rzeczy też do ważności rozgrzeszenia) wymagane są: żal za grzechy i postanowienie poprawy. O żalu za grzechy zdaje się już pisałem więc dziś skupię się na postanowieniu poprawy. Postanowienie poprawy to wola unikania grzechów i okazji do nich. Tyle definicja. Przełożenie jej na tzw. "życie" to oczywiście niełatwa sprawa. Postanowienie powinno być mocne - czyli człowiek gotów jest ponieść wysiłek i przezwyciężyć trudności w walce z grzechem, oraz stanowcze - czyli człowiek jest przekonany, że przy współpracy z łaską Bożą jest w stanie zachować pokój z Bogiem. Może wydaje się to na pierwszy rzut oka trudne, ale to przede wszystkim kwestia szczerej chęci pracy nad sobą i zaufania Panu Bogu. Wracając do głównego pytania. Odmówić rozgrzeszenia TRZEBA (nie tylko można) jeśli spowiednik oceni, że postanowienia poprawy nie ma lub, odwołując się do podanej wyżej definicji, nie jest ono mocne (penitent nie chce zrezygnować np. z okazji do grzechu). Oczywiście każdy przypadek trzeba oceniać indywidualnie i wnikliwie, ale niestety często się zdarza, że wielu ludzi traktuje sakrament pokuty "jednorazowo" tzn. spowiedź, komunia (z okazji chrztu, pogrzebu, ślubu itd.), a życie bez zmian. Nazywam to "spowiedzią na godzinę". Jest to coś w stylu traktowania tego sakramentu jak przycisku "delete" w komputerze. W takim wypadku (czyli bez postanowienia poprawy) rozgrzeszenia nie można udzielić. Chciałbym wyjaśnić jeszcze jedną rzecz. Postanowienie poprawy (ze wszystkimi jego warunkami) należy mieć w momencie spowiedzi. To czy uda się nam je wypełnić czy nie, nie wpływa na ważność sakramentu pokuty. Takie coś może byc?