an III Sobieski uczestniczył chyba we wszystkich ważniejszych wojnach w XVII w. Toczył walki z Tatarami, Kozakami, Turkami, Moskwą, Szwedami. Urodził się 17 sierpnia 1629 roku na zamku w Olesku, jako drugi syn Jakuba Sobieskiego i Teofili Daniłowiczówny - dziedziczki fortuny Zamoyskich. Jan i jego brat Marek otrzymali staranne wykształcenie. Studiowali w Krakowie w Kolegium Nowodworskim, później na Wydziale Filozoficznym Akademii Krakowskiej. Po pewnym czasie udali się w podróż po Europie. Zwiedzili: Niemcy, Francję, Anglię i Holandię. Po powrocie do kraju Jan na stałe związał się z wojskiem. Walczył pod Bresteczkiem przeciwko Chmielnickiemu. W tym czasie stał się spadkobiercą fortuny Sobieskich ponieważ brat Marek zginął w bitwie pod Batohem. W 1654 roku brał udział w poselstwie do Turków. W czasie potopu szwedzkiego przeszedł na stronę Szwedów. Jednak już w marcu 1656 roku znalazł się w służbie Jana Kazimierza. Zasłużył się w bitwie pod Warszawą i otrzymał godność chorążego koronnego. Ta godność otwierała pole do buławy hetmańskiej. Pobyt na dworze króla Jana Kazimierza była wielką szkołą polityki dla Jana. Po śmierci hetmana polnego koronnego Jerzego Lubomirskiego, Jan Sobieski przejął buławę hetmańską. Jeszcze tego samego roku pokonał siły kozacko-tatarskie pod Podhajcami, co przyniosło mu szacunek w oczach szlachty. W 1669 kiedy królem został Michał Korybut Wiśniowiecki, Sobieski stanął po stronie przeciwników króla
