podbój rzymu przed wojnami punickimi trzeba mi na szybko:))) bardzo prosze:)

Rzymianie najpierw zaczęli podbój całej Itali na której znajdował się Rzym a następnie Sycylię i Sardynię a dopiero właściwa Kartagine

Dzieło zjednocznia Italii pod swoim zwierzchnictwem zawdzięczał Rzym z jednej strony zainteresowaniu ludności chłopskiej w dalszych podbojach, z drugiej zaś liczebności i organizacji armii. Do wojska powoływani byli wszyscy mężczyźni, obywatele od siedemnastego do czterdziestecgo sztóstego roku życia, należący do 5 klas majątkowych, a więc mający minimum 11 tys. asów dochodu rocznie. Obywtele poniżej tego minimum, nie mający ziemi i stałego dochodu, czyli proletariusze, nie byli pociągani do regularnej służby wojskowej. Poczatkowo powoływano armię jako pospolite ruszenie na okres wojny i nie płacono w żadnej formie żołdu. Stopniowo jednak w wiekach IV i III, w okresie nieustannych wojen, armia zaczęła otrzymywać żołd (stipendium). historycy rzymscy wiążą tę innowację z dziesięcioletnim oblężeniem Wejów (406-396 r.p.n.e.), kiedy to żołnierze zamiast wyruszyć tylko na letnią kampanię musieli przez długi czas pozostawać pod bronią. Żołnierz miał obowiązek stawić się na wojnę w całym ekwipunku; w zależności od stanu majątkowego obywatel służył w konnicy (equites-najbogatsi, stąd ekwici), piechocie ciężkozbrojnej lub lekkozbrojnej. Podstawą armii rzymskiej była ciężkozbrojna piechota zorganizowana w legiony. Legion (legio) skłądał się zwykle z 4,5 tys. żołnierzy, w tym 3 tys. piechoty cięzkozbrojnej, 1,2 tys. lekkozbrojnej i 300 jazdy. Jednostką taktyczną legionu był manipuł (manipules), każdy legion skłądał się z 30 manipułów, a ten-z dwóch centurii, na czele której stał centurio. Ciężkozbrojni byli ustawieni w trzy linie w zależności od wieku i doświadczenia. Pierwszą linię tworzyło 1,2 tys. młodych wojowników, zwanych hastati, drugą także 1,2 tys. starszych-principes, trzecią zaś najstarsi wiekiem triarii w liczbie 600. Manipuł dwóch pierwszej linii liczył 120 ludzi i ustawiony był w dziesięciu szeregach. Triarii mieli manipuły skłądające się z 60 zołnierzy. Jazda (300 equites)była podzielona na oddziały turmae, których było w legionie dziesięć. Pełne uzbrojenie legionisty skłądało się z pancerza, hłemu, nagolenników, tarczy, miecza, włóczni (hasta) i pilum, rodzaju krótkiego oszczepu. Miotano go na odległość 7-10 m celując w tarczę przeciwnika, wbite w nią pilum ściągało tarczę w dół odsłaniając przeciwnika. Taktyka rzymska była następująca: walkę zaczynali lekkozbrojni miotając oszczepy, kamienie i inne pociski. Ten wstępny atak otwierał drogę do walki wręcz, którą podejmowali przede wszystkim ciężkozbrojni legioniści, ich bronią był miecz i pilum. Żołnierze rzucali swe pila w tarcze przeciwników. Jeśli nie wystarczał atak pierwszego szeregu, na jego miejsce wystepowały następne i miotały swe pila. Tylko ostatnie oddziały triarii uzbrojone były we włócznie. Wyższość taktyki rzymskiej nad innymi ludami polegała na umiejętnym połączeniu walki wręcz z uprzednim miotaniem oszczepów na odległość. W pierwszej fazie boju główny wysiełek podejmowlai ciężkozbrojni hastati. Jeśli nieprzyjaciel stawiał zaciekły opór, to w odstępy manipółów pierwszej linii wstępowały manipuły principes wytwarzając jednolitą linię oporu. Tylko w wypadku ostatecznym sięgano do rezerw triarii. Rzymskie przysłowie "sprawa doszła do triarów"(res ad triaros fecit) oznaczało sytuację ostateczną. Naczelnymi wodzami armii byli z reguły konsulowie, w skład sztabu ponadto wchodzili ich pomocnicy-legaci (legati) oraz wyżsi oficerowie- trybunowie wojskowi (tribuni militum), których było 6 w legionie. Sprawami skrabowymi armii zajmował się kwestor. Wszyscy oficerowie wywodzili się z arystokracji senatorskiej. Natomiast niższymi oficerami- centurianami (dowódca centurii lub całego manipułu)byli zasłużeni żołnierze, którzy uzyskali awans. Centurionów było w legionie łącznie 60, najwazniejszy z nich był primipilus, dowódca pierwszej centurii. niewiem czy o to ci chodzilo ale tylko tyle wiem o tym .. mysle ze sie przyda i bedzie 5