Czym charakteryzowało się prawo Rzymskie? Prosze krótko i zwięźle i na temat potrzebuje tego na jutro!

kulturą rzymską isportowymi atrakcjami np z lwami albo z bykiem

PRAWO RZYMSKIE- prawo stworzone i obowiązujące w państwie rzymskim; prawo, które odżywało wielokrotnie po upadku Cesarstwa, obowiązywało na nowo i częściowo obowiązuje nadal w Europie i poza nią (prawo rzymskie recypowane, prawo rzymskie nowożytne czy nawet współczesne). CZYSTE PRAWO RZYMSKIE- to te które obowiązywało istotnie w antycznym państwie rzymskim a zwłaszcza w jego okresie najświetniejszego rozwoju (prawo klasyczne z I, II i III w.n.e.) Prawo rzymskie jest zjawiskiem o doniosłości zupełnie wyjątkowej. Był to przede wszystkim system prawny, który obowiązywał w najpotężniejszym organizmie państwowym starożytności. Prawo rzymskie przetrwało i państwo i formację społeczno-ekonomiczną w której powstało. Odżywało wielokrotnie. Aż do końca XVIII w., czasu wielkich kodyfikacji, to recypowane prawo rzymskie obowiązywało na znacznych połaciach Europy i świata. W wieku XX obowiązywało wprost tylko w nielicznych miejscach. Trwa jednak jego dalszy wpływ pośredni na prawodawstwo. Istnieje zatem nieomalże nieprzerwana tradycja znajomości i stosowania prawa rzymskiego od starożytności do współczesności.

A. Pojęcie prawa IUS- odpowiada naszemu terminowi prawo, precyzuje się w sferze działania ludzkiego, dozwolonej i chronionej przez państwo; jest to prawo ludzkie (świeckie), wykroczenie poza nie nazywało się iniuria i uprawniało do zastosowania sankcji świeckich; z jednej strony oznacza ono przedmiotowe (czyli zespół norm prawnych, porządkujący jakieś dziedziny życia) a z drugiej strony uprawnienie wynikające z prawa przedmiotowego czyli prawo podmiotowe. „Ius est ars boni et aequi” Celsus “Prawo jest sztuką stosowania zasad dobra i słuszności” FAS- prawo boskie, oznacza sferę działania dozwoloną i osłanianą przez religię; wykrocznie nazywało się nefas i ściągało na sprawcę gniew bogów a można się było od niego uwolnić poprzez złożenie ofiary piaculum. Normy religijne były dodatkowym wsparciem dla norm prawa świeckiego.