Proszę napiszcie mi kartkę z pamiętnika kobiety stojącej w oknie w komnacie w której panuje półmrok. Kobieta patrzy na świat i wzdycha dlaczego musi być taki szary jest to scena średniowieczna Kobietapatrzy na

Nie mam nic. Gdy człowiek jest otoczony samotnością, jego świat nie posiada żadnych barw. Wszystko widzę na szaro, nic już nie ma sensu. Zostało mi tylko obserwowanie tego ponurego świata i oczekiwanie. Być może przydzie taki dzień, że wreszcie świat stanie się kolorowy, nabierze sesnu. Teraz jednak wszystko jest takie ciemne, takie monotonne. Jedyne co posiadam to komnata, w której przebywam codziennie i otwarte okno, dzięki któremu widzę to, co powinnam dostrzegać. Inni ludzie posiadają marzenia, posiadają szczęście, dzięki któremu to, co mi wydaje się szare, ich razi kolorami. Mimo tej szarości, która nieustannie mnie gnębi, wierzę, że ja także zacznę spostrzegać świat w nieco innych odcieniach.