Sam tego szukałem, ale nic nie znalazłem. Udało mi się napisać wspólnie z kumplem coś takiego więc się dziele: Ismena jest kobieca, słaba, lękliwa. Boi się sprzeciwić królowi, dlatego odmawia pomocy siostrze. Godzi się z tradycyjną sytuacją kobiety, która, będąc z natury słabszą, musi ulegać mężczyźnie i słuchać poleceń. Tłumaczy się słabością i głosem rozsądku, by nie narażać się na gniew Kreona. Odmowa nie świadczy o niej dobrze, przecież Polinik był jej bratem, Antygona siostrą. Ismena próbuje nawet odwieść siostrę od niebezpiecznych zamiarów, nazywając jej czyn nierozważnym.Nie bardzo zrozumiała jest zmiana jej stanowiska po schwytaniu Antygony na gorącym uczynku. Dlaczego gotowa jest dzielić z siostrą karę, jeśli nie dzieliła z nią czynu? Działa zapewne z pobudek emocjonalnych, a może chce wzbudzić litość w Kreonie, oburzonym dumą i wyniosłością Antygony. Usiłuje być sprytna, przypominając królowi o związku narzeczeńskim, łączącym Hajmona z Antygoną. Przeliczyła się, nie znała wuja za dobrze. Boleśnie rani ją odtrącenie przez siostrę, ale to ona jest winna. Pozdrawiam
