Schizmami nazywane są rozłamy w łonie Kościołów. Za trzy największe schizmy uznaje się: wschodnią 1054 - między prawosławiem i rzymskim katolicyzmem zachodnią (1378-1417) anglikańską w połowie XVI wieku (1534) Do współczesnych ruchów schizmatycznych można zaliczyć reakcję Kościoła niemieckiego na postanowienia Vaticanum I, a także powstanie kościołów starokatolickich (1870). W XX wieku najsilniejszym echem odbiła się sprawa sprzeciwu postanowieniom Vaticanum II, której główną postacią był arcybiskup Marcel Lefebvre.
Schizma z 1054 roku nazywana również Wielką Schizmą Wschodnią polegała na rozłamie chrześcijaństwa na Kościół wschodni i zachodni. Schizma z 1517 roku. w 1517 roku Marcin Luter przybił na drzwiach kościoła w Wittemberdze 95 tez skierowanych przeciwko sprzedaży odpustów. W 1521 zarówno cesarz jak i papież potępiają Lutra. Dochodzi do rozłamu w kościele: katolicyzm i luteranizm.