W utworze "Dzieje Tristana i Izoldy" miłośc jest jak fatum,zrzadzenie losu,siła nad którą nikt nie panuje.Od momentu gdy wypili oni napój miłosny,stają się niewolnikami miłości,doznając największego szczęścia i nieszczęscia,mając świadomośc konfliktu między honorem a miłościa,cnotą a zdradą. Gdy zamieszkali w lesie byli szczęśliwi,nie czuli nędzy.Ukrywających się w lesie wytropili słudzy króla Marka,który posądzał Izoldę ozdradę,a gdy sam przybył na miejsce,gdzie się ukrywali,i zobaczył ich śpiących w ubraniach i oddzielonych mieczem,postanawia darowac jej życie.Tristan opuszcza swa ukochaną,lecz jego milośc jest tak silna,że nie umie bez niej życ. Świat bez miłości byłby szary,nudny,nic nie miałoby znaczenia.Dzięki miłości potrafimy wybaczac nawet najwieksze przewinienia ukochanej osoby. Najlepszym lekarstwem na wszelkie troski i radości w naszym życiu to posiadanie drugiego człowieka,który da nam ciepło,będzie nas rozumiec bez słów. Miłosc to wszechogarniające i niepowtarzalne uczucie,które w innych potrafi wzbudzic niekiedy zazdrosc.Szanujmy tych,którzy kochają się miłościa czysta niczym nie zmąconą,spójrzmy na wszystkich młodych i zakochanych z lekkim przymróżeniem oka.Przecież oni się kochają i świata poza sobą nie widzą.
