Sztuka towarzyszyła cywilizacjom już od ich powstania. Artyści tworzyli, aby podkreślić piękno jakiejś rzeczy, zjawiska czy postaci, aby uchwycić moment, dać upust własnej kreatywności czy wyrazić uczucia. Jednak to, co twórcy chcieli wyrazić poprzez swoje dzieło, nie zawsze było odbierane jako coś oczywistego przez ludzi. Właściwie, tyle ile jest osób, tyle może być różnych interpretacji tego samego dzieła. Rozumienie sztuki i jej odbiór jest w pewnym sensie sprawą indywidualną każdego człowieka ? widać to w przedstawionym fragmencie ?Ludzi bezdomnych? Stefana Żeromskiego. Rzeźba Wenus z Milo, którą oglądał Judym w Luwrze dostarczyła mu niesamowitych estetycznych wrażeń. Posąg stał w zakątku oświetlonego jednym oknem pomieszczenia, na niewysokim piedestale, odgrodzony od reszty świata czerwonym pluszowym sznurem. Judym podziwiał klasyczną, antyczną sztukę, która po raz pierwszy tak silnie na niego oddziaływała. Właściwie zaczął obserwować posąg dla zabicia czasu, wcześniej nie zwracał na niego takiej uwagi, jak na inne dzieła sztuki. Wydawało mu się, że marmurowa kobieta coś obserwuje, marszczy czoło, jakby nad czymś myślała. Zobaczył też uśmiech na jej martwych ustach. Zdawała się wiedzieć wszystko ? ciężką pracę ludzi dniami i ich łzy, które ronili nocami. Nagle jakby zmieniła wyraz twarzy
Napisz czym jest odbiór sztuki na podstawie przeżyć Judyma i Joasi z Ludzi Bezdomnych
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź