Bibliografia : Adama Mickiewicza i Boleslawa Prusa

ADAM MICKIEWICZ Urodzony 24 grudnia 1798r. w Zaosiu, k. Nowogródka. Jego rodzina wywodziła się z drobnej szlachty, ojciec pracował w sądzie w Nowogródku. W tamtych okolicach upłynął pierwszy okres życia młodego Adama, który tam chodził do szkoły prowadzonej przez dominikanów. W 1812r. Mickiewiczowi umarł ojciec. W 1815r. rozpoczął studia w Wilnie, a po nich pracę w Kownie. W tym miejscu wyodrębnia się drugi etap w życiu wieszcza. Powstają pierwsze utwory poetyckie, t.j. "Oda do młodości" i "Pieśń filaretów", a jakiś czas później także II część "Dziadów". Wtedy Mickiewicz poznał Marylę Wereszczakównę, do której miłość wpłynęłą na całe życie Adama oraz jego twórczość. W 1823r. organizacja filomatów, do której należał, została zdekonspirowana. W wyniku postępowania sądowego skazano go na areszt a potem zesłanie do Rosji. Tam rozpoczął się kolejny okres w jego życiu, tzw. etap rosyjski. W tym czasie dużo podróżował (Krym, Moskwa, Petersburg, Odessa). W Rosji powstały słynne "Sonety krymskie" i "Konrad Wallenrod". W 1829r. rozpoczął się etap drezdeński w życiu Mickiewicza. Wiele podróżował (Niemcy, Włochy, Szwajcaria). W końcu znalazł się w Dreźnie, gdzie napisał III część "Dziadów". W 1832r. przybył do Paryża, gdzie rozpoczął się ostatni etap życia Mickiewicza. W 1834r. ożenił się z Celiną Szymanowską, z którą miał sześcioro dzieci. W tym też roku wydał swoje ostatnie, wielkie dzieło - "Pana Tadeusza". Adam Mickiewicz zmarł 26 listopada 1855r. w Konstantynopolu, prawdopodobnie na cholerę. BOLESŁAW PRUS Urodzony 20 sierpnia 1847 r. w Żabczu pod Hrubieszowem, zmarł 19 maja 1912r. w Warszawie. Naprawdę nazywał się Aleksander Głowacki. Bardzo wcześnie zmarli mu rodzice. Najpierw wychowywał się u babki w Puławach, potem u ciotki w Lublinie. Jako szesnastoletni chłopiec wraz ze swoim bratem Leonem brał udział w powstaniu styczniowym (1863). Był wówczas uczniem gimnazjum w Kielcach. Po upadku powstania przebywał przez kilka miesięcy w więzieniu w Lublinie. Ukończył liceum w Lublinie, potem studiował w warszawskiej Szkole Głównej. Przerwał studia i zaczął pracować jako dziennikarz. Wkrótce stał się wybitnym publicystą. Do różnych gazet pisał „Kroniki tygodniowe”, felietony i listy z podróży, jakie odbywał. Twórczość literacką rozpoczął od nowel i opowiadań. Najważniejsze z nich to: „Pałac i rudera”, „Przygody Stasia”, „Anielka”, „Michałko”, „Katarynka”, „Na wakacjach”, „Powracająca fala”, „Antek”, „Kamizelka”, „Grzechy dzieciństwa”, „Nawrócony”, „Milknące głosy”. Pierwszą powieścią B.Prusa była „Placówka” (1886). Inne znane powieści tego pisarza to: „Lalka”, „Emancypantki”, „Faraon”. Prus był realistą, więc rzeczywistość opisywał tak, jak ją widział. pisarz był bardzo wrażliwy na ludzką krzywdę. Pochowano go w Warszawie na Powązkach. Na pomniku wyryto napis: „Serce serc”. Pamiątki po B.Prusie zostały zgromadzone w Nałęczowie, gdyż tam pisarz często bywał.