Droga ... Pisze do Ciebie, aby Ci powiedziec, że dla mnie teraz najaważniejsze jest zrozumienie. Wydaje mi sie ze nikt mnie nie rozumie. Każdy każe mi cos robic, czego ja nienawidze. Mam problemy w szkole, boje sie, że bede na szarym koncu jeżeli chodzi o średnią. Boję sie też samotności. Ważne dla mnie jest rowniez to, aby ten do ktorego cos czuje zrozumiał jakie to jest dla mnie ważne. Z poważaniem...
Obecnie mam 13 lat. Monika, Patrycja, Mateusz, Rafał to moi przyjaciele. Jesteśmy zgraną piątką, ale nie zupełnie. Nie raz, nie dwa widzieli jak pewne osoby z mojej i ich szkoły dokuczają mi. Powiedzieli to naszej wychowawczyni. A ja się na nich obraziłam. Już nigdy nie mam zamiaru im tego wybaczyć. Czy to dobry pomysł przekonam się za parę lat, a może i nie. Dlaczego nie? Dlatego że Mateusz we wakacje wyjeżdża za granicę. Monika się przeprowadza daleko od szkoły. Rafał nie myśli o przyjaźni lecz o zdobyciu Patrycji. Patrycja zaś to bardzo dobra uczennica. Z Patrycją koleguję się tylko dzięki Monice, a jak jej już nie będzie to kumplowanie z Patrycją też. Wiem to na 100 %. Może zdanie jest już podjęte. Kolegowanie się z nimi to strata czasu, oni nie są prawdziwymi przyjaciółmi. Zaplanowaliśmy z Moniką, Mateuszem, Patrycją, Rafałem, że spotkamy się po paru latach. Ciekawe co z tego wyniknie. Czy dorosną do tego, aby być przyjaciółmi. A może za te parę lat będą dla mnie najważniejszymi osobami na świecie. Imiona są przypadkowe, a problem opisany w liście jest wymyślony.
