co to jest sztuka? tylko nie z neta bo od razu spamuje.;ppp

Sztuka-'tworzą' ją artyści i wszyscy ludzie,którzy coś zrobili,np namalowali obraz.Sztuka jest szeroko rozwinięta i ma wiele 'kierunków'.

sztuka to coś pięknego robionego ręcznieprzez artystów z całe świata!

jest z neta... ale w maire dobre;P Sztuka. Długo zastanawiałam się, jaką definicję podać. Ciekawe, czy ktoś już kiedyś był w stanie dokładnie określić, czym owa sztuka jest. Zależy, kto co ma na myśli. Interpretacje są przeróżne. Artyści traktują ją, jako coś przepięknego, nieosiągalnego. Jednak próbują ją uchwycić choćby na moment. Utrwalić w postaci rzeźby, obrazu czy muzyki. Dla zwykłego, szarego człowieka to coś przyjemnego, doskonałego, nie możliwego do skopiowania. Zawsze znajdzie się dla niej czas. Jednak mnie się wydaje, że to coś więcej. Dla niektórych jest sensem życia, jest cenniejsza niż złoto. Całe życie spędzają, zgłębiając jej tajniki i zasady. Jednak na marne. Sztuki nie da się złapać. Na próżno latami próbowali ją opanować. Jednak umierali szczęśliwi, gdyż robili to, co kochali. Sens istnienia i przekleństwo. Nie ma nic za darmo. Zawsze trzeba coś poświęcić, by coś otrzymać w zamian. Z tą dziedziną jest podobnie. By osiągnąć prawdziwy sukces artystyczny – zarówno dla innych, jak i dla siebie samego – należy zrezygnować z wszystkiego innego. Muza sztuki jest bardzo zazdrosną kobietą. Gdy nie poświęca się jej zbyt wiele czasu, może po prostu odejść, porzucić człowieka. Nie znosi konkurencji. Dlatego samotność jest efektem oczywistym w zawodzie artysty. To rzeczywiście zajęcie dla wybranych. Muszą być wytrwali i zdolni do poświęceń. Nikt, kto będzie chciał połączyć sztukę z czymś więcej, nie będzie miał do czynienia z prawdziwą twórczością. Artyści wielokrotnie byli biednymi, zwykłymi ludźmi z robotniczych rodzin. Znajdowali ukojenie z pędzlem w ręku lub klawiszami pod palcami. Poświęcali wszystko, co mieli, po to, by oddać się temu co dla nich było najważniejsze. Byli wierni sztuce do końca. Gdy umierali byli wyśmianymi, biednymi i chorymi, lecz szczęśliwymi i spełnionymi ludźmi. Dopiero po wielu latach uznawano taką postać za mistrza sztuki.