Napisać charakterystykę Aleksandra Wielkiego.

Aleksander Wielki (356–323 p.n.e.) – król Macedonii od 336 p.n.e. i zdobywca imperium perskiego. Jeden z najwybitniejszych wodzów w historii. * Gdybym nie był Aleksandrem, chciałbym być Diogenesem o Opis: reakcja wodza na słowa słynnego filozofa Diogenesa, spytanego przez Aleksandra, czy ma jakieś życzenie – mędrzec poprosił tylko, by król nie zasłaniał mu słońca (właśnie się opalał). * Jedna łza matki zmazuje wszystkie twoje skargi. o Opis: Aleksander w obronie Olimpias przed oskarżeniami Antypatra * Już samo dążenie do wielkiego celu jest przejawem wielkiego męstwa. * Kobiety perskie powodują ból moich oczu. * Lepiej spłonąć niż zwiędnąć. * Nie chcę kradzionego zwycięstwa. * Nie dzielę ludzi na Greków i barbarzyńców. Nie interesuje mnie pochodzenie czy rasa mieszkańców. Ja wyróżniam ich tylko na podstawie ich zasług. Dla mnie każdy dobry obcokrajowiec jest Grekiem, a każdy zły Grek jest gorszy od barbarzyńcy. * Niech moją armią będą drzewa, skały i ptaki na niebie. * Płacę mojej matce wysoki rachunek za te dziewięć miesięcy jej ciąży. * Rzeźnik nie boi się nawet tłumu owiec. o Zobacz też: owca * Szczęśliwy młodzieńcze, któryś znalazł w Homerze piewcę swego męstwa! o Opis: wypowiedziane nad grobem Achillesa; (w przekładzie Danuty Turkowskiej) o Zobacz też: Homer * Umieram wśród zbyt wielu lekarzy. o Opis: wypowiedziane przed swoją śmiercią. * Wolałbym żyć krótko, ale w chwale niż w mroku przez wieki. * Żadna twierdza nie jest nie do zdobycia, jeżeli ma boczną furtkę zdolną przepuścić osła załadowanego złotem

Mam nadzieję że o to chodzi Uczeń Arystotelesa, dowodził macedońską jazdą w zwycięskiej bitwie pod Cheroneą w 338, stoczoną z koalicją polis greckich, pod przewodnictwem Aten. Przejął władzę w 336 po ojcu, Filipie II, twórcy potęgi Macedonii. W 335 zdusił bunt polis greckich, próbujących zrzucić hegemonię macedońską; zburzył Teby. W latach 334– 327 po wygranych bitwach nad Granikiem (334), pod Issos (333), Gaugamelą (331) i Hydaspes (327) podbił ziemie imperium perskiego z Egiptem, Persją i Mezopotamią. Zwycięstwa odnosił dzięki talentowi w dowodzeniu i znakomicie wyszkolonej armii, w której wyróżniały się jazda i ciężkozbrojna piechota – falanga. Granice jego państwa sięgały Indii. Na zdobytych ziemiach założył liczne miasta – część z nich nazwał Aleksandriami. Dążył do stworzenia państwa uniwersalnego, w którym wszystkie podbite narody miałyby te same prawa. Zainicjował małżeństwa między przedstawicielami arystokracji macedońskiej i perskiej. W 324 zażądał od miast greckich oddawania mu czci boskiej. Po jego śmierci państwo podzielili na części wodzowie macedońscy – diadochowie. Na zdobytych przez niego ziemiach rozwinęła się i dominowała kultura grecka (okres hellenizmu).

Aleksander Wielki był geniuszem, lecz wiele zawdzięczał on temu, co zostawił po sobie jego ojciec, Filip II Macedoński. Zbudował on, bowiem dobrą armię założoną z ciężkiej kawalerii i piechoty uzbrojonej w piki, która pozwoliła Macedonii stać się pierwszą potęgą wśród państw greckich. Aleksander odniósł swe pierwsze zwycięstwo w tej wojnie w bitwie z naprędce zebranymi wojskami perskimi nad rzekom Granikos. Oddziały Wielkiego były lekkie. W marszu Aleksander został zmuszony do długotrwałego oblegania słynnego miasta Tyr. Jako król królów i Pan Azji Aleksander zaczął nosić szaty perski i kazał oddawać sobie cześć boską. Jednak macedońskim żołnierza nie podobało się nowy imaż władcy zagrozili oni, że rozejdą się do domu, ale król z nalazł sposób na zatrzymanie ich przy sobie. W czerwcu 332roku p.n.e. Aleksander zmarł. Nie miał wtedy nawet 33 lata Aleksander zyskał mian jednego z największych wodzów w historii.