http://mechanikdebica.edu.pl/historia.php?body=historia Sreścić mi to, ale sensowanie .! :) 100 pkt daje ! NikT nie chce ?;D

http://mechanikdebica.edu.pl/historia.php?body=historia Sreścić mi to, ale sensowanie .! :) 100 pkt daje ! NikT nie chce ?;D
Odpowiedź

Zespół Szkół Zawodowych Nr 1 w Dębicy posiada już kilkudziesięcioletnią historię swego istnienia i działalności. Historię tę otwiera rok 1938, wyznaczają ją trudne lata wojny i okupacji, lata działalności w powojennej rzeczywistości aż po lata najnowsze, kończące burzliwy, pełen przemian XX wiek. Od swego powstania, aż po dzień dzisiejszy, placówka ta była największą w województwie, najpierw w rzeszowskim, później w tarnowskim, obecnie w podkarpackim.Istnienie szkoły zapoczątkowuje rok 1938, w którym to roku z inicjatywy ówczesnego starosty powiatu dębickiego Kazimierza Ringa, inspektora Leona Grabowieckiego oraz burmistrza miasta prof. Michała Staronia, zostało utworzone Towarzystwo Powiatowej Szkoły Mechanicznej w Dębicy, którego celem stała się budowa takiej szkoły. Szkoła Mechaniczna w Dębicy miała zaspokoić potrzeby rozwijającego się przemysłu w Centralnym Okręgu Przemysłowym, który potrzebował kadry wykwalifikowanych pracowników. Wkrótce, bo 30 lipca 1938 roku, rozpoczęto budowę szkoły.W dniu 1 września 1939 roku uczniowie zwozili obrabiarki ze stacji kolejowej. Około godz. 14.00 nastąpił pierwszy nalot bombowy kilkunastu samolotów niemieckich. Po wykonaniu najpilniejszych prac porządkowych uczniowie udali się do domów. Kilka dni później, 7 września rozpoczęła się okupacja Dębicy przez wojska niemieckie.W 1950 roku zakupiono wiertarko-frezarkę. Podczas jej uruchamiania gasło światło we wschodniej części Dębicy. Ówczesny kierownik warsztatów Wtadysław Piotrowski podjął decyzję o budowie nowej linii elektrycznej z Kędzierza do szkoły i transformatora. Dzięki swej znajomości z dyrektorem Banku Inwestycyjnego w Tarnowie Edwardem Wielgosińskim uzyskał on na ten cel kredyt w wysokości 5,5 mln zł.W połowie lat 60. w budynku Technikum Mechanicznego utworzono Technikum Chemiczne, które w 1972 przeniesiono do pomieszczeń ZSZ przy DZOS „Stomil”.Początek lat 70. to dla szkoły czas rozbudowy.W latach 1998–2003 funkcję dyrektora pełnił mgr inż. Ryszard Różak. Wychodząc naprzeciw zapotrzebowaniom edukacyjnym młodzieży z powiatu dębickiego w roku szkolnym 1998/99 ZSZ Nr1 w Dębicy otworzył Liceum Ogólnokształcące i Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych. W latach 1999-2002 następowała dalsza modernizacja warsztatów szkolnych; zlikwidowano halę ślusarni, wydzielono siedem pracowni na potrzeby nowych kierunków kształcenia (technik telekomunikacji, technik teleinformatyki, mechanik pojazdów samochodowych, krawiec konfekcyjno-usługowy).W październiku 2005r. obowiązki dyrektora szkoły objął mgr inż. Ireneusz Kozak, które spełniał do 2007 roku.Ważnym wydarzeniem w okresie sprawowania funkcji dyrektora przez mgr inż. Ireneusza Kozaka była uroczystość nadania szkole imienia Jana Pawła II. Do tego wydarzenia społeczność naszej szkoły przygotowywała się od kwietnia 2005 roku.Celem współpracy polsko-niemieckiej jest kształcenie u młodych ludzi umiejętności sprostania wyzwaniom jakie współczesne realia stawiają przed Europą w zakresie uczenia się międzykulturowego. Służą również uczniom, którzy obok ćwiczenia umiejętności w sprawnym posługiwaniu się językiem niemieckim, poznają nowych przyjaciół, a także często odmienną kulturę.Uczniowie naszej szkoły aktywnie uczestniczą w pracach Samorządu Uczniowskiego angażując się w szkolne i środowiskowe przedsięwzięcia w kolejnych latach pod opieką pań: Małgorzaty Mądro, Jolanty Muter, Małgorzaty Susz, Agnieszki Ścisłowskiej –Kusibab, Marzeny Rzucidło Społeczność szkolna bardzo chętnie odpowiadała na prośby i apele o solidarność z cierpiącymi dziećmi podczas wojny w Kosowie w 1999r., pomagała w zbiórce słodyczy, zabawek na rzecz Wychowanków Domu Dziecka „Hanka” i świetlicy Lumen przy Parafii Miłosierdzia Bożego w Dębicy, zbierała grosiki w akcji „Góra Grosza” oraz datki na Wielką Orkiestrę Świątecznej Pomocy, wielokrotnie kwestowała na rzecz potrzebujących.

Dodaj swoją odpowiedź