Drodzy mieszkańcy Teb!
Są to ostatnie chwilę mojego życia. Pragnę się z Wami pożegnać, po raz ostatni Was zobaczyć. Chciałam przedstawić również motywy mojego postępowania.
Życie stawia nas przed różnymi wyborami. Nie zawsze są one łatwe. Wymagają od nas oddania i poświęcenia. Wychowana został w miłości do ludzi, świata i bogów. Mojego brata kochałam ponad życie. Tradycja każe nam grzebać zmarłych, inaczej nie zaznają spokoju w Hadesie. Czy postąpiłam źle? Nie mogłam dopuścić by ciało Polinejkesa zostało zbezczeszczane po śmierci. Jestem dumna z mojej decyzji! Prawa boskie są stokroć ważniejsze od praw panujących na ziemi, stworzonych przez ludzi. Kierowałam się sercem. Tebańczycy, powiecie czy złym uczynkiem jest pochówek własnego brata? Nie mogłam tak jak moja siostra Ismena, całkowicie posłuszna Kreonowi patrzeć na pośmiertne nieszczęście Polinejka. Byłam, jestem i będą pewna słuszności mojego wyboru. Niech moja śmierć będzie przykładem bezgranicznej miłości do rodziny oraz uszanowania religii.
Chcę podziękować moim rodzicom, za to jak mnie wychowali. Przebaczam Tobie Ismeno, że nie miałaś odwagi towarzyszyć mi w moim występku przeciwko Kreonowi. Żegnam się z Tobą mój ukochany Hajmonie, do zobaczenia w Hadesie. Królu Teb, wiedz, że gdybyś dał mi drugą szanse, postąpiłabym tak samo. Rodacy sercem zawszę będę z Wami!
