Biel . Nieskończona biel dokąd sięgnąć okiem .Pokrywa świat . Czapy śniegu przykrywają dachy . Leśne ścieżki wtapiają się w pozornie monotonny obraz bieli . Na małych gałązkach kołyszą się białe tasiemki śniegu. Siadają na nich ptaki , które w tej zimowej scenerii przypominają wiosenny świergot . Przy domostwach widać gdzieniegdzie karmniki . Gdy mróz rozgości na dobre , widać w nich coraz więcej skrzydlatych gości . Na szybach mróz maluje swoje zimowe kwiaty . Z kominów płyną strumienie dymów . Małe krzeiwnki schowały się całkiem pod białą pierzynką śniegu . Gdy pada śnieg można zaobserwować taniec różnych płatków śniegu . Kręcą się one wokół siebie , wirują wokól mnie . W dali widać smukłą wieżę kościoła . Ponad śniegową czapą góruje krzyż . Skuleni ludzie , opatuleni w ciepłe palta szybciej niż zwykle kierują się ku swoim domom . Mały piesek nurza się w śniegu , radośnie machając ogonkiem . Towarzyszą mu dzieci , dla którzych zima stanowi prawdziwą frajdę .To one potrafią z białej materii wykonać wspaniałe śnieżne budowle . Tu stoi bałwan z marchewkowym nosem , tam igloo na wzór eskimoskiego . Wydaje się ,że zima chce oczyścić świat , przygotować go do nowego życia . Do nowego tchniania , które wyda pierwszy powiew wiosny .
