Na początku Kościół składał się z małych gmin zakładanych w miastach imperium przez wędrownych kaznodziejów. Pierwszymi z nich byli apostołowie- św Piotr i Paweł. Na czele gminy stał biskup wybierany przez wiernych, a później przez innych biskupów. Wraz z rozwojem gmin biskupi stali się zwierzchnikami duchowymi wiernych i kapłanów, wykształciło się niższe duchowieństwo pomagające biskupom w służbie bożej i zadaniach duszpasterskich. Rozrost Kościoła wymusił powstanie struktur ponad gminami- biskupi większych i ważniejszych miast imperium podporządkowali sobie okolicznych biskupów, czyniąc ich surfagami czyli pomocnikami. Stąd wzięła się godność arcybiskupa i instytucja metropolii kościelne- samodzielnej jednostki obejmującej wiele diecezji, kierowanych przez biskupów pomocniczych.
