Wypisz Fizjologów w 18 wieku ,sporzadz notatke o ich działalności ,

Filozofia Boga XX wieku rozwijała się w cieniu XIX−wiecznych mistrzów podejrzeń: Karola Marksa i Friedricha Nietzschego. Dołączył do nich na początku XX wieku Zygmunt Freud. Wydawało się, że dokonana przez nich demistyfikacja mechanizmów tworzenia bogów doprowadzi do upadku religii. Okazało się jednak inaczej – XX−wieczna filozofia Boga w całym swym bogactwie stała się reakcją na próby tej demistyfikacji. Filozofia Marksa, Nietzschego i Freuda zdemistyfikowały doświadczenie religijne jako doświadczenie społeczne czy psychiczne. Według nich religia jest reakcją na społeczną niesprawiedliwość (Marks), kompensacją słabości (Nietzsche), czy też przejawem dwuznacznego stosunku do ojca (Freud). Różne nurty filozofii XX wieku, podjąwszy wezwanie mistrzów podejrzeń dążyły do wykazania oryginalności doświadczenia religijnego, jego niesprowadzalności do wymiaru społecznego czy psychicznego. Wiązało się to często, jak zobaczymy, z przeformułowaniami samej definicji religii. Wydaje się, że duży wpływ na na rozwój filozofii Boga w XX wieku miały także wydarzenia I i II wojny światowej. Doprowadziły one do wielu konwersji religijnych wśród filozofów i zmusiły do postawienia nowych pytań. W pierwszej części wstępu postaram się scharakteryzować pokrótce główne nurty filozofii Boga w XX wieku. W drugiej części natomiast przedstawię na przykładach jej specyficzne cechy. W filozofii życia Henri Bergson analizował pojęcie religii zamkniętej i otwartej, oraz doświadczenie mistyczne. Istotne miejsce w kulturze przypisywał religii Oswald Spengler. Jako jedną z cech upadku kultury, jej śmierci, którą nazywał cywilizacją, uznał kryzys religii i wartości. Największy jednak wpływ, jak już wspomniałem, wywarła diagnoza Nietzschego. Najwcześniejszą krytkę filozofii Nietzschego przeprowadził w Niemczech neokantysta Wilhelm Windelband. Choć cenił go jako diagnostę kryzysu kultury i religii, stwierdził, że Nietzsche, który był bardziej poetą niż filozofem, nie dokonał żadnej analizy tego kryzysu, ani nie zaproponował drogi wyjścia z niego. Już w 1909 r., a być może nawet wcześniej, przeciwstawił Nietzscheańskiemu „przewartościowaniu wszelkich wartości” koncepcję wartości nadzmysłowych i powszechnie obowiązujących. Można stwierdzić, że filozofia kultury badeńskiej szkoły neokantyzmu (także Heinrich Rickert) była pierwszą reakcją na zdiazgnozowany przez Nietzschego kryzys, a w późniejszym okresie także bezpośrednią reakcją na jego poglądy (...).