1 Wódz Komunizmu 2 Partia rządząca Komunizmem 3 Organizacja wewnęczna Komunizmu 4 Propaganda Komunizmu

Wódz komunizmu-ostatnia nazwa założonej w 1898 r. partii komunistycznej, rządzącej w Rosji i ZSRR od 1917 do 1991 roku (1898-1912 SDPRR, Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza Rosji; 1912-1918 SDPRR(b), Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza Rosji (bolszewików); 1918-1925 RPK(b), Rosyjska Partia Komunistyczna (bolszewików); 1925-1952 WKP(b), Wszechzwiązkowa Partia Komunistyczna (bolszewików)). Partia rządząca Komunizmem-Na początku, nim pojawili się Awarowie, Słowianie występują jako niezcentralizowane grupy częściowo w niejasnym związku z: - Gotami (ci chyba rozbili niektóre grupy Słowian jednak było to raczej epizodem), - Hunami potem Bułgarami czy Kutrigurami (tu jednak tak naprawdę trudno cokolwiek pewnego powiedzieć do końca VIIw ale i czasem dłużej) Wg Jordanesa, od jakiegoś, nie do końca uchwytnego momentu, są w trzech głównych grupach: - Wenedów nad Wisłą - Sklawinów między raczej deltą Dunaju, Dniestrem i Wisłą - Antów między Dniestrem i Dnieprem. Jednak w innym źródle Antowie występują również na północ od Kutrigurów i Utigurów żyjących nad Donem. Bardzo ważnym źródłem jest na pewno Prokopiusz z Cezarei oraz Konstantyn Porfirogeneta. Poszczególne plemiona wydają się najprawdopodobniej nie związane żadna wspólną organizacją polityczną ale później widać że Słowianie mają wspólne, własne nazewnictwo organizacji politycznych – więc własna tradycje polityczną. W czasach przed Awarami pojawia się informacja o, prócz piechoty, konnicy Słowian (nie jest to jednak w pełni zrozumiałe) i trudno uznac czy grupa konnicy miała charakter odnoszący się do polityki – np. jako grupa wyróżniona w hierarchii społecznej. Po połowie VIw, zdają się jednak działać pod wpływem okazjonalnie organizowanych przez np. Awarów wielkich wypraw wojennych występując w roli chyba już tylko piechoty. Zdarza się, że dochodzi do decyzji wspólnych tylko dla Słowian lub ich części jak porzucenie Awarów pod Konstantynopolem w latach 20-tych VIIw. Z Jordanesa dowiadujemy się że już w IVw Antowie byli zorganizowani pod władza jednego króla - Boza. Potem w VIIw zdają się powołać do istnienia pierwsze duże państwo wybierając (w niejasny sposób ) na jego władcę człowieka zwanego Samon – to jednak opis z raptem jednej kroniki (Fredegara). Również w tym czasie (wg Konstantyna w czasach Herakliusza czyli w VIIw) pojawia się opis grup, które weszły w sojusz z Bizancjum przeciw Awarom – Serbowie i Chorwaci – jak zorganizowane trudno mieć pewność jednak można przypuszczać że w państwa pod wodzą władców czy klanów ale co ważne to jakby państwa jeszcze ruchome terytorialnie. Propaganda Komunizmu-Adolf Hitler od początku swojej działalności specjalizował się w tematyce antysemickiej, rozprowadzał ulotki, wydawał gazetę. Już w Mein Kampf doceniał rolę propagandy jako środka do osiągnięcia celu, którym była władza. Hitler miał cały sztab ludzi (w tym plastyków i dekoratorów) zarówno do tworzenia ideologii jak i wprowadzania jej w życie. Do rozpowszechnienia ideologii zaczęto używać wyprodukowane specjalnie w tym celu radia, odbierające tylko jedną częstotliwość. Korzystano także z kina, gdzie prezentowano filmy sportowe (z umięśnionymi, jasnowłosymi Aryjczykami), oraz z plakatów, na których umieszczano karykatury (szczególnie antysemickie) i chwytliwe slogany. Hitler posługiwał się także masowymi widowiskami, paradami, wiecami i zawodami sportowymi. Benito Mussolini, premier i duce Włoch znany był ze swoich płomiennych, porywających przemówień, do oddziaływania propagandowego wykorzystywał także kino. Pierwszym ministrem propagandy, działającym w latach 1928 - 1945 w III Rzeszy był Joseph Goebbels (1897-1945), sformułował on zasady propagandy goebbelsowskiej, które były wielokrotnie modyfikowane i wykorzystywane w przyszłości przez różne reżimy totalitarne