- utwór najczęściej wierszowany - rzadziej tworzony prozą - ukazujący dzieje życia rycerzy Epos rycerski – utwór najczęściej wierszowany, rzadziej tworzony prozą, a ukazujący dzieje życia legendarnych, częściowo historycznych lub całkiem historycznych rycerzy, na tle wydarzeń przełomowych dla danego narodu, jest pisany o typowo męskich sprawach. Eposy rycerskie powstawały głównie w średniowieczu i były wtedy najbardziej rozwiniętymi formami poezji dworskiej. Do eposów rycerskich zaliczane są następujące utwory: * Beowulf, VIII wiek * Pieśń o Rolandzie, XI wiek * Pieśń o Nibelungach, XIII wiek * Orland szalony, Ludovico Ariosto, XVI wiek * Jerozolima wyzwolona, Torquato Tasso, XVI wiek W schyłkowym okresie pojawiały się utwory satyryczne, naśladujące eposy rycerskie, ale przedstawiające tradycje rycerskie w komicznym świetle. Najbardziej znanym przykładem tego rodzaju utworu jest powstały w XVII wieku Don Kichot Cervantesa.
hiperbolizacja, alegoryczność i pareneza.To te najważniejsz.
Cechy: liczebność, zagęszczenie, rozrodczość, śmiertelność, struktura wiekowa. Rozmieszczenie to sposób występowania osobników na określonym terenie. Liczebność.