*Zaślubiny Arnolifinich Na pierwszym planie obrazu widać dwie postacie. Są nimi: kupiec włoski prowadzący interesy w Niderlandach – Giovanni Arnolfini i ciężarna kobieta – Giowanna Cenami. Obraz przedstawia tych dwojga w momencie zaślubin, a dowiadujemy się o tym, widząc jak trzymają się za ręce. On trzyma jej wyciągniętą wprzód dłoń od dołu, przy czym ona, co widać, nie opiera się mu. Są ubrani bardzo dostojnie. Ona ma na sobie zieloną, długą suknię. Natomiast u niego w ubiorze wyróżnia się na głowie duży, czarny kapelusz. Są to spokojne postacie w swym zachowaniu. Nie widać po ich wyglądzie, ani też po zachowaniu jakiejś wielkiej radości. Starają się ukryć swoje uczucia i towarzyszące im emocje. Na pierwszy plan wyłaniają się także mały, brązowy piesek oraz niezwykle precyzyjnie namalowane w lewym dolnym rogu buty. Na drugim planie dają się zauważyć ogromne łoże z baldachimem w kolorze mocnej czerwieni, co było charakterystyczne dla tamtych czasów. Pięknie wykonany, wiszący na środku pokoju żyrandol. Po lewej stronie znajduje się okno, przez które delikatnie wpada światło, zaś ono podkreśla zieleń sukni kobiety oraz czerwień łóżka. Najważniejszym punktem obrazu jest lustro znajdujące się w centrum obrazu. Na obrazie to wypukłe lustro umiejscowione jest za plecami małżonków. Lustro ma zasadnicze znaczenie, ponieważ odbija się w nim cała przedstawiona scena zaślubin przez malarza, widziana z drugiej strony. Kiedy przyjrzymy się odbiciu w lustrze, zauważymy oprócz małżonków dwie inne postacie, których nie widać, ponieważ stoją poza kadrem. Jedną z osób jest sam malarz, o czym świadczy napis umieszczony nad lustrem. Natomiast drugą osobą, jest osoba oglądająca ten obraz. Wygnanie z raju Czternastowieczny mistrz włoski, jeden z pionierów wczesnego renesansu florenckiego, w opisywanym płótnie odwołał się do biblijnej przypowieści o zjedzeniu zakazanego owocu przez Adama o Ewę, którzy po jego spożyciu zostają wypędzeni z raju. Masaccio dał własną wizję sceny samego wyjścia z raju. Olejny obraz ma pionową kompozycję, utrzymany jest raczej w jasnych barwach. Dominują różne odcienie beżu, brudnej żółci. Drugi plan został przede wszystkim zastrzeżony dla czerwieni na szaro-niebieskim tle. Mocny, zwracający uwagę jaśniejszy akcent na pierwszym planie stanowią postaci Adama i Ewy. Adam i Ewa zostali uchwyceni w ruchu. To ludzie nadzy. Adam, jakby w geście wstydu zasłania rękoma swoją twarz. Wyraźnie widać, że oboje są zrozpaczeni i przerażeni. Dłonie kobiety zasłaniają jej narządy płciowe. Twarz Ewy zwrócona jest ku górze. Jest ona brzydka i zniekształcona. Oczy i usta sygnalizują, że płacze. Na drugim planie widnieje jeszcze jedna- trzecia postać. Jest to anioł odziany w czerwoną suknię. W prawej ręce trzyma miecz, który prawdopodobnie symbolizuje zakaz powrotu. Palec u lewej ręki anioła wskazuje pierwszym rodzicom drogę, którą mają opuścić Eden. Adam i Ewa zostają wypędzeni na pustynię. Skazani zostają na monotonnię, pustkę. Z lewej strony obrazu widać fragment bramy raju. Nastrój na obrazie jest surowy, przygnębiający. W budowaniu tej specyficznej sceny ważną rolę, jak w całej twórczości Masaccia, odgrywa perfekcyjne posługiwanie się światłocieniem. To nie jest po prostu ilustracja do Biblii, ale autorska interpretacja pochodzącej ze Starego Testamentu przypowieści, interpretacja wielkiego artysty.
