W XVI wieku a nawet troszkę wcześniej pojawił się w Polsce ustrój zwany-demokracja szlachecka. Nazwa brzmiała obiecującą, myślano, że może szlachta u władzy wpłynie na króla, aby warunki np. chłopów stały się lepsze. Niestety prawda była inna. Szlachta dążyła przede wszystkim do powiększenia zakresu własnej władzy i uzyskania jak największych i najdogodniejszych przywilejów. Mieszczanie i chłopi załamali ręce, przewidywali, że jak szlachta zacznie rządzić to po nich koniec, cała odpowiedzialność podatkowa i cała brudna robota spadnie na nich. Ale nie tylko wśród pospólstwa były rozłamy, ale i wśród szlachty. Dzieliła się ona na kilka rodzajów w zależności od majątku, jednym co napewno łączyło te grupy to urodzenie arystokratyczne. Najpierw magnaci(najbogatsi)-szlachta zagrodowa(kilka wsi) i gołota(tylko własne gospodarstwo). Magnaci na sejmach denerwowali się, że najbogatszy jak i biedak, w ich oczach, ma prawo głosu. Jednak w XVII wieku magnaci mieli szansę się odegrać. W szczególności potop szwedzki oraz pozostałe wojny(z Rosją i Turcją) wyniszczyły doszczętnie kraj. Duża liczba szlachty potraciła część majątków, a niektórzy nawet wszystko co mieli. Magnaci wykorzystali to w świetny sposób, gdyż zaczęli zbierać wokół siebie, tych zdruzgotanych "braci", tworząc klientelę. Oczywiście szlachta niższa, dłużna magnatom robiła dla nich wszystko i na sejmach głosowała jak im magnaci kazali. Tak właśnie doszło, że to magnaci zaczęli decydować o losach Polski, podjudzając dłużników do głosowania tak jak chciała magnateria.
