opisz ustrój i wierzenia Słowian

Stosunki społeczne ówczesnych Słowian możemy poznać dzięki skąpym wzmiankom cudzoziemskich pisarzy, reprezentujących przede wszystkim krąg bizantyński. Ten fragmentaryczny materiał rozszerzają znakomicie przeżytki prawne i obyczajowe, występujące w czasach o wiele późniejszych oraz analogie zaobserwowane u ludów niesłowiańskich. Podobnie jak Germanowie, również i Słowianie przeżywali w interesującym nas okresie rozkład wspólnoty pierwotnej i powstawanie prymitywnych organizacji politycznych o typie demokracji wojennych. Wraz ze wspólnotą pierwotną ulegał rozkładowi dawny ród patriarchalny, którego takie przeżytki, jak kult przodków, pojęcie wspólnej własności ziemi, czy wreszcie wróżdy rodowej, będą występować przez długie jeszcze wieki. Dochodząca w tych okolicznościach do większego znaczenia rodzina było prędko dojrzewające i nie wymagające zbytniego zachodu-'proso' choć znano również i inne gatunki zbóż. Gospodarka wypaleniskowa była stosowana oczywiście na terenach lesistych.

WIERZENIA SŁOWIAN Słowianie czcili siły przyrody (Słońce, Ziemię, Księżyc) oraz liczne dobre i złe duchy, które zaludniały pola, lasy i góry. Niezwykle był rozwinięty był kult duchów przodków. Do najważniejszych bogów panteonu słowiańskiego należeli: Perun (bóg niebiosów i piorunów), Wales (Bóg magii oraz zaświatów) oraz Swaróg ( bóg słońca i ognia). Bóstwa te w różnych częściach Słowiańszczyzny czczone były pod różnymi nazwami. Miejscem kultu bóstw Słowiańskich były zagrody, rozstaje dróg, źródła czy święte drzewa. Często główny element takiego miejsca stanowił kamień ofiarny. Za drzewa święte uznawano najczęściej lipę, dąb, klon, wiąz i jesion. Miejsca święte otaczano często kamiennym walem. Spory wśród uczonych budzi problem, kiedy Słowianie rozpoczęli budować osobne świątynie dla swoich bóstw. Nie twierdzą, iż budowa świątyń przez słowian była wynikiem ich kontaktów z religią chrześcijańską i nastąpiła później. USTRÓJ SŁOWIAN Ustrój społeczno-polityczny Podstawą społecznego życia Słowian był ród, który składał się z kilku rodzin. O przynależności do rodu decydowało kryterium krwi. Rozpad struktur rodowych u Słowian nastąpiło dopiero w okresie wielkich migracji plemion słowiańskich. Nastąpiło wówczas wykształcenie struktur terytorialnych. Nosiły one nazwy: żupa, okolina lub opole. Do zadań tych sąsiedzkich wspólnot terytorialnych należał m.in. podział ziemi pomiędzy jej członków, rozstrzyganie sporów, organizowanie obrony przed wrogami. Kilka opoli połączonymi wspólnymi zainteresowaniami, zamieszkujących wspólne terytorium lub mające wspólne pochodzenie tworzyło plemię. Władzę w plemieniu sprawował wiec wszystkich dorosłych członków plemienia. Wiec decydował o wojnie i pokoju, wybierał naczelnika-księcia plemiona oraz kontrolował jego działalność. Najważniejszą rolę w podejmowaniu decyzji na wiecach miała starszyzna rodowa. Organizacja Plemienna organizowała obronne przed nieprzyjacielami, sprawował sądy, organizowała zaczątki systemu powinności i opłat, np. sądowych oraz organizowała i dbała o utrzymywanie ośrodków kultu.