Proszę o zrobienie referatu na temat sztuki starożytnej mezopotamii

SZTUKA MEZOPOTAMI Wzdłuż Eufratu i Tygrysu, rzek spływających z gór tureckich do Ztoki Perskiej. leży kotlina rozległa i zasobna. Ciągnie się ona około 1000 km, jej szerokość wynosi około 350 km, a na jej żyznej ziemi można hodować najbardziej nawet delikatne zboża. To Mezopotamia (Międzyrzecze). Tam właśnie przed tysiącami lat rozwijała się wielka kultura i sztuka. Początek dali jej w IV tysiącleciu p.n.e. S u m e r o w i e, lud, który po przybyciu do krainy między dwiema rzekami założył nad jedną z nich, Eufratem, piękne i bogate miasto Uruk. Wielka kultura Sumerów tylko przez kilkaset lat była w Mezopotami osamotniona. Już bowiem w początkach III tysiąclecia p.n.e. na północy Mezopotami powstało państwo A k a d, które z czasem zawojowało Sumerów. Wreszcie na początku II tysiąclecia p.n.e. pojawiły się w Mezopotami dwa silne państwa: na północy - A s y r i a, a w środkowej Mezopotami i na południu - B a b i l o n. Powstające tam dzieła były wyrazem hołdu składanego bóstwom i władcy, którego czczono jak boga. Bóstwom poświęcano świątynie, władcom wznoszono olbrzymie pałace, bogato zdobione rzeźbami i malarstwem ściennym. ARCHITEKTURA Już w najdawniejszych czasach, w końcu IV tysiąclecia p.n.e., w państwie Sumerów powstawały miasta obronne. Znamy je z wykopalisk. Miasto pokryte było siecią wąskich i krętych uliczek. Wzdłuż nich stały domy z dziedzińcami, wokół których biegły ganki. Najważniejsze budowle, a wśród nich pałac władcy, znajdowały się w środku miasta. Wszystko otoczone było warownymi murami. Pierwsze budowle wznoszono tu z trzciny łączonej gliną. Wkrótce jednak nauczono się produkować cegłę, nie wypalaną jak dziś, lecz suszoną na słońcu. Cegły łączono już nie gliną, lecz specjalną smołą, zwaną asfaltem. Mur ceglany, choć solidny, okazał się niezbyt trwały, dlatego z dawnych budowli Mezopotami zachowały się do naszych czasów jedynie szczątki znajdowane podczas wykopalisk. Miejscem kultu religijnego były w starożytnej Mezopotami z i k k u r a t y. Do największych budowli starożytnej Mezopotami należały p a ł a c e w ł a d c ó w. Ich wygląd odtworzono dzięki wykopaliskom. Na podstawie odsłoniętych przez archeologów fundamentów można wyobrazić sobie, jak wyglądała taka budowla. Wznosiła się ona na wysokim, sięgającym czterech pięter podmurowaniu, tworzącym ogromny prostokąt. W podmurowaniu tym, ze względu na niebezpieczeństwo najazdu wrogów, nie było okien ani drzwi. Był to więc mur surowy, jadnostajny i martwy. Dopiero z takigo podmurowania rósł w górę na kilka pięter pałac ozdobiony wieżami. Do jego głównej bramy, a bram było wiele, prowadziły szerkie schody. U ich szczytu gościa witały dwa wielkie posągi demonów strzegących władcy. Wewnątrz murów rozciągały się dziedzińce otoczone większymi i mniejszymi salami, których liczba dochodziła to trzystu. RZEŹBA We wszystkich państwach Mezopotami rzeźbiono tylko w kamieniu. Tematem rzeźb byli władcy, bogowie, a także ich kapłai. W płaskorzeźbach natomiast - często wykonanych z alabastru (jest to odmiana twardego gipsu) - przedstawiano także okrutne sceny z wojen i polowań. Z okresu państwa Sumerów (koniec IV tysiąclecia do pierwszej połowy III tysiąclecia p.n.e.) znamy przede wszystkim wspaniałe głowy królów. Twarze w tych portretach opracowane są bardzo szczegółowo, oczy wielkie, usta i nosy wydatne. Rzeźy te tchną powagą i dostojeństwem. Z połowy III tysiąclecia p.n.e. pochodzą liczne podobizny króla Srgona w niewielkim ozdobnym zawoju na głowie. Najciekawsze jednak dzieła powstały w Asyrii w pierwszej połowie I tysiąclecia p.n.e. Nie były to rzeźby pełne, stojące swobodnie, lecz r e l i e f y, czyli wypukłe kompozycje związane z murem, zdobiące ściany pałaców, wykonane w alabastrze i pokryte kolorowymi farbami. Wizerunkami zwierząt zdobono w Mezopotami nie tylko wnętrza budowli, ale także ich ściany zewnętrzne.