Formy zaangażowania na rzecz szkoły ( placówki) organu kolegialnego rodziców w cyklu zorganizowanego działania.
Od kilku lat, w naszym kraju, istnieje pewien stereotyp dotyczący wymagań rodziców wobec szkoły. Dzieje się tak najczęściej w placówkach prywatnych, gdzie rodzice płacąc czesne wychodzą z założenia, że są w pewnym stopniu zobowiązani do pełnienia roli oceniającej i krytyczno – żądającej. Krótko mówiąc postępują według zasady “ja płacę – ja wymagam”.1 Jednak, wiadomo, że nie na tym ma polegać współpraca rodzice – nauczyciele. Aby ten stan rzeczy zmienić, należy zmobilizować grono rodzicielskie do zorganizowanego działania. Oznacza to, że powinni oni uczestniczyć we wszystkich elementach życia szkoły t.j. brać aktywny udział w planowaniu zadań i przedsięwzięć szkoły,a także w ocenie wyników pracy dydaktyczno – wychowawczej i opiekuńczej szkoły. Niestety w Polsce udział rodziców w życiu szkolnym,jak na razie, ogranicza się jedynie do funkcjonowania tzw.rady rodziców i trójek klasowych. O indywidualnych kontaktach między nauczycielami i rodzicami trudno cokolwiek powiedzieć, gdyż najpowszechniejszą ich formę stanowią wywiadówki, w trakcie których nauczyciel zajmuje stanowisko dominujące i postrzega siebie jako autorytet, natomiast rodzice stoją w opozycji i sprawiają wrażenie potulnych i niejako uzależnionych od nauczyciela – wychowawcy. Aby tę postawę zmienić przede wszystkim rodzice powinni uświadomić sobie jaką powinni pełnić rolę i aktywnie współdziałać z nauczycielami w sferze partnerskiej. Taka postawa będzie sprzyjać wzrostowi ich autorytetu i kompetencji w procesie współdziałania ze szkołą. Dobra organizacja między samymi rodzicami będzie sprzyjać wzrostowi ich udziału w rozwoju szkoły, a aktywna współpraca i partnerskie stosunki z nauczycielami pozwolą na uniknięcie ewentualnych konfliktów. Rada rodziców powinna współdecydować o najważniejszych sprawach dotyczących szkoły, a także, jeśli zajdzie taka potrzeba, sprzeciwiać się niewłaściwemu sposobowi nauczania, wychowania, opieki oraz walczyć o poprawę zaistniałej sytuacji. Aby rada rodziców mogła głębiej wniknąć w problemy i sprawy szkoły, nie powinna ograniczać się jedynie do kontaktów z jej dyrekcją, ale również powinna zacząć swą współpracę z radą pedagogiczną oraz organizacjami związkowymi. Rodzice chcący nawiązać partnerską współpracę z nauczycielami i tym sposobem zrozumieć ich rolę i obowiązki powinni utrzymywać z nimi kontakty nie tylko na terenie szkoły, ale również poza nią t.j. powinni dać możliwość nauczycielom poznania środowiska domowego ich uczniów. Aby grono pedagogiczne lepiej rozumiało rodziców, powinno się ono otworzyć na nich i uczniów poprzez częste rozmowy i wsłuchiwanie się w ich głosy, opinie, sugestie i racje. Jeśli chodzi o zaangażowanie organu kolegialnego rodziców na rzecz szkoły to powinno się ono odbywać na wszystkich trzech etapach cyklu organizacyjnego.Pierwszym etapem jest proces preparacji tzn. przygotowywania przez rodziców działań szkolnych. Na tym etapie rodzice powinni:
– aktywnie uczestniczyć w procesie pozyskiwania sponsorów, sojuszników, pomocy naukowych;
– nieskrępowanie wyrażać własne opinie;
– współdecydować o sprawach związanych ze szkołą;
– uczestniczyć w procesie planowania pracy szkoły;
– uczestniczyć w podejmowaniu ważnych decyzji.
Drugim etapem jest etap realizacji, który polega na wykonywaniu zaplanowanych zadań szkolnych przy współpracy z nauczycielami i innymi pracownikami szkoły. Na tym etapie formą zaangażowania rodziców może być:
– podarowanie lub wypożyczenie przez rodziców mebli szkolnych lub innych urządzeń i przedmiotów pierwszej potrzeby ( np:podręczników,sprzętu audiowizualnego):
– zaangażowanie rodziców w prowadzenie administracji szkolnej;
– nieodpłatne, okresowe sprzątanie szkoły:
– prowadzenie przez rodziców sklepiku szkolnego, którego dochód przeznaczony jest na potrzeby szkolne;
– organizowanie przez rodziców różnego rodzaju kiermaszów, gdzie sprzedawane są przedmioty przyniesione z domu;
– uczestnictwo rodziców w zajęciach szkolnych i pomoc w prowadzeniu lekcji;
– sprawowanie opieki nad dziećmi na placu zabaw czy podczas wycieczek.
Trzecim i ostatnim etapem jest kontrola, gdzie formy zaangażowania rodziców przejawiaja się w następujący sposób:
– codzienne rozmowy między nauczycielami i rodzicami, a także wzajemne kontakty między rodzicami;
– comiesięczne spotkania w kręgu nauczycieli, rodziców i dyrekcji, podsumowujące wspólną działalność i oceniające rezultaty nauczania i wychowania dzieci;
– osobiste zaangażowanie się rodziców w różnorodnych pracach na rzecz szkoły.
Wprowadzenie powyższych etapów do systemu szkolnictwa pozwoli na większy udział rodziców w życiu szkoły, jak również na poprawę stosunków między rodzicami a nauczycielami. System ten pojawił się już w niektórych placówkach na Zachodzie dzięki takim programom edukacyjnym jak Edukacja Inaczej, Światowy Serwis Edukacyjny i Small Schools. Mniejmy nadzieję, że i w Polsce już wkrótce pojawią się tego typu programy. Być może to to młodzi nauczyciele będą w stanie zerwać z istniejącymi stereotypami i dokonają rewolucyjnych przemian w tej dziedzine.
Bibliografia:
1.Tadeusz Wolan "Nauczyciel – Wychowawca w procesie przemian edukacyjnych" Chorzów,2002.