Józef Papkin, syn Jana Papkina- jak sam się przedstawia w swoim testamencie, to zubożały szlachcic, którego dobytek trudno określić, gdyż prawdopodobnie roztrwonił go na hulankach i grze w karty. Obecnie jest właścicielem skromnego majątku w postaci angielskiej gitary i zastawionej kolekcji motyli. Tak naprawdę żyje na garnuszku Cześnika, będąc jego pomocnikiem i prawą ręką. Bohater jest zaufanym doradcą, zarówno w sprawach dotyczących sporu sąsiadów jak i sprawach damsko- męskich. Posiada pewne obycie wśród kobiet, dlatego doradza Cześnikowi w planach małżeńskich, rozmawia z Podstoliną- staje się głównym organizatorem zaręczyn nieśmiałego Raptusiewicza. Józef Papkin zna dworski obyczaj i modę. W momencie jego przybycia do domu Cześnika, przedstawia nam się postać z wyglądu trochę komiczna, różniąca się od innych domowników. Ubrany jest po francusku. Nosi krótkie spodnie i nieco zaokrąglone buty do pół łydki. Jego twarz okala śmieszna peruka z kręconymi włosami, na której znajduje się stosowany kapelusz. Ma na sobie również tupet i harcopf. Na wzór szlachetnego rycerza zawsze nosi przy boku szpadę, a pod pachą parę pistoletów. Jest bohaterm wesołym, pogodnego usposobienia. O sobie mówi niby o róży, po rzekomym otruciu go przez Rejenta lampką wina. Jego zachowanie niejednokrotnie rozśmiesza czytelnkia. Jest osobą energiczną, żywą, wprowadza żartobliwy nastrój w utworze, często wtrącając swoje górnolotne wyrażenia, czy nawet puste przechwałki. Postać Papkina to tak naprwdę dwie osoby: ta prawdziwa i ta, którą chce przedstawić otoczeniu. Ciągle się przechwala, wymyślając bardzo często wyimaginowane historie o swoich walecznych dokonaniach. Postrzega sam siebie jako ideał rycerza odważnego i szlachetnego, obrońcę uciśnionych, światowego kawalera, swobodnie bujającego po świecie, kochanego i podziwianego przez wszystkie kobiety. Tak naprawdę wzorzec, ktory sobie wykreowal jest dla niego niedościgniony. Przeszkadza mu w tym ogromne tchórzostwo, które niejednokrotnie zauważamy, czytając książkę. Przykładem może być sytuacja, kiedy Cześnik chce wyslać Papkina, aby powstrzymał pracę robotników przy murze. Ten ze strachu cały się trzęsie. Przy tym jest kłamcą, bo w momencie gdy Maciej zauważa jego stan, ten zaprzecza, tłumacząc, iż "To z ochoty". Swoją osobą nie wzbudza też zainteresowania wśród kobiet, a kiedy oświadcza się Klarze, ta ironicznie prosi go o krokodyla. Z całą pewnością możemy powiedzieć, że bohater w rzeczywistości jest kłamliwym, zwykłym bawidamkiem, traktującym zbyt poważnie wypowiedzi innych i co najważniejsze tchórzem uzależnionym od kaprysów Cześnika. Papkin jest osobą naiwną, która uwierzyła w to, iż została otruta przez Rejenta. W swojej rozpaczy napisał nawet testament. Mimo wszystko nie można stwierdzić, że jest on czlowiekiem głupim- posiada bowiem pewne obycie towarzyskie, wyraża się w sposób górnolotny, ma talent poetycki, a nawet rozmyśla nad sensem życia i świata. Zastanawia się nad ludzkim egoizmem, ale i on jest interesowną osobą, uprzejmą względem ludzi zamożnych, a bezwzględną wobec ludzi o niskiej pozycji społecznej. Mimo, iż Papkin posiada wiele wad, oceniam tę postać pozytywnie. Wprowadza do komedii wiele elementów śmieszności, co czyni ją bardziej wartościową. Trudno sobie wyobrazić niektóre sytuacje bez udziału Papkina. Jego ciągłe przechwałki, fantazjowanie, a wręcz łganie weszły mu w nałóg. Swoim zachowaniem sprawia, iż jest postacią komiczną, z całą pewnością najśmieszniejszą w całym utworze, postacią, która niejednokrotnie rozśmiesza czytelników do łez.
