Napisz o obszarach wulkanicznych i trzęsieniach ziemi w Azji.

Obszary wulkaniczne - Rozmieszczenie wulkanów na Ziemi nawiązuje do obszarów górotwórczości alpejskiej. Najwięcej czynnych wulkanów występuje w tzw. Ognistym Pierścieniu Pacyfiku, rozciągającym się wokół Oceanu Spokojnego. W strefie tej znajduje się ponad 60% czynnych wulkanów na Ziemi, a najwyższym jest Ojos del Salado 6887 m n.p.m.. trzęsienia ziemi w azji -Pod względem częstotliwości trzęsień ziemi Azja wysuwa się na pierwsze miejsce. I tak będzie jeszcze długo, aż w jej południowo­wschodniej części powstaną nowe Hiperhimalaje. Jakaś siła, mająca swoje źródło we wnętrzu Ziemi, zapewne gdzieś na południowej półkuli, używając jako taranu tektonicznej płyty indoaustralijskiej, usiłuje zepchnąć cały kontynent azjatycki na północ, w stronę bieguna. Zderza się także na wschodzie z płytą pacyficzną. Stare, sztywne platformy – chińska i syberyjska – stawiają opór. Próba sił kończy się zawsze tak samo (patrz: ramka). Gdybyśmy połączyli linią miejsca najtragiczniejszych zdarzeń z minionych kilkunastu lat, otrzymalibyśmy zarys owej linii frontu, gdzie płyta indoaustralijska ściera się z płytą eurazjatycką. Sejsmolodzy zastanawiają się, czy nie jesteśmy świadkami jakiejś szczególnej aktywizacji azjatyckiego sektora globalnego pasa sejsmicznego. Rzut oka na statystyki potwierdza, że strefa ta stała się w ostatnich latach bardzo aktywna. Nie jest to nic nadzwyczajnego, pewne obszary okresowo aktywizują się, a potem wyciszają. Podobnie zachowują się wulkany. Dlaczego tak jest i jaki mechanizm tym rządzi – odpowiedź na to pytanie godna byłaby Nobla. Tędy bowiem wiedzie najkrótsza droga do wymarzonego przez sejsmologów precyzyjnego prognozowania trzęsień ziemi. Na razie nauka ustaliła, że żyjemy w czasach, gdy kontynenty (i ich odłamki) rozpierzchły się po kuli ziemskiej, szukając dla siebie jakiegoś nowego, stabilnego miejsca. 200 mln lat temu tworzyły jeden wielki superkontynent – Pangeę. Ale ok. 120 mln lat temu Pangea zaczęła pękać i rozpadać się na mniejsze bloki – współczesne kontynenty i mikrokontynenty. Siła, która wprawiła je w ruch (uważa się, że jej źródłem jest ciepło wnętrza Ziemi), jest przepotężna i działa nadal. Za jej sprawą z południowego krańca dawnej Pangei wystrzeliły przed milionami lat trzy pociski, sztywne fragmenty starej skorupy ziemskiej: płyta Dekanu (Indie), Australia i płyta Półwyspu Arabskiego. Wszystkie trzy kierują się na północ w stronę miękkiego podbrzusza Azji. Najszybsza, najenergiczniejsza z tych płyt, Dekan, już parę milionów lat temu wbiła się w południową krawędź Eurazji, zamieniając rozległy basen morski, w którym gromadziły się kolosalne ilości osadów znoszonych przez pra-Indus czy pra-Brahmaputrę, w Himalaje. Dziś najpotężniejszy na Ziemi łańcuch górski, wówczas – osad na dnie morza. Nie można o tym wszystkim mówić jeszcze w czasie przeszłym. Himalaje nadal rosną (bardzo szybko, bo kilkanaście milimetrów rocznie), a Półwysep Indyjski nadal wbija się w Azję.