Czynniki rozmieszczenia lasów w Polsce: –Zapotrzebowanie na użytki rolne i tereny pod zabudowę (Polska Centralna i Górny Śląsk) –Rozwój przemysłu (Śląsk) –Historyczne (rabunkowa gospodarka lub utrzymywanie dużych kompleksów leśnych jako tereny łowieckie na obszarach dawnych zaborów) –Zróżnicowanie warunków klimatycznych, wodnych i rzeźby terenu – Przeciwdziałanie spadku tempa odbudowy drzewostanu. Już od lat powojennych prowadzi się zalesianie terenów będących nieużytkami, bądź silnie eksploatowanych. W latach 1946-94 lesistość wzrosła do 28%, ale obecnie w porównaniu z rokiem 1980 ilość drzew sadzonych (w ciągu roku) na obszarach nowych zadrzewień spadła ponad 50%. – Wprowadzenie zróżnicowania gatunkowego wśród drzewostanu. Da to możliwość zrezygnowania ze stosowania środków chemicznych w walce ze szkodnikami. Powstanie naturalna bariera działań prewencyjnych dla rozwoju takowych. Należy nadmienić, iż jednorodne drzewostany są znacznie mniej odporne na niszczenie przez ogień. – Świadomość ogromnej wagi istnienia lasów dla człowieka w światopoglądzie pojedynczej jednostki. W samym roku 1998 zanotowano ponad 6000 pożarów lasów. Większość z nich została wywołana przez osoby wypoczywające na urlopach. Należy wykształcić w nowym pokoleniu Polaków zdolność do przewidywania konsekwencji własnego postępowania i brania odpowiedzialności za swoje czyny. – Ochrona prawna dla obszarów wymagających zmian w strukturze wiekowej, bądź gatunkowej lasów, tak potrzebna, byłaby rozwiązaniem wręcz na skalę wejścia do UE. – Inwestowanie większej ilości funduszy w rozwój technologii chroniących środowisko. Rozwój przemysłu stanowi poważne zagrożenie dla lasów. Zaledwie 10% ogólnej powierzchni stanowią obszary o zerowym stopniu uszkodzenia. Mylnie pojmowane oszczędności na oczyszczalniach i filtrach, doprowadziły do jeszcze większych nakładów pieniężnych. – „Nowe Święta Bożego Narodzenia”, gdzie zamiast prawdziwej choinki stoi w domu ta sztuczna. Dzięki wzmożonemu importowi i upowszechnianiu się sztucznych drzewek zmniejszył się wyrąb choinek (z 920 tys. sztuk w roku 1980 do 272 tys. w roku 1994). – Spowolnienie rozwoju łowiectwa. Organizowane są dochodowe polowania dla turystów zagranicznych i odłów żywych zwierząt na eksport. Budzi to protesty, zwłaszcza, gdy chodzi o gatunki zagrożone wyginięciem, tj. wilki, czy rysie. Rodzaje drzew w Polsce: 64, 3 % sosna 12, 7 % świerk 4, 5 % jodła 6, 0 % buk 5, 6 % dąb, klon, wiąz 3, 1 % brzoza 3, 0 % olcha 0, 4 % grab 0,4 % osika, topola, wierzba -Lasy zajmują 27% powierzchni kraju, przy czym lesistość jest zróżnicowana przestrzennie -Ogólna powierzchnia: 8813 tys. Ha lasów; 83% to lasy publiczne (własność Skarbu Państwa i gmin), 2% powierzchni leśnej stanowią parki. -Skład gatunkowy charakteryzuje przewaga drzew iglastych. Ogromna przewaga sosny w krajowym drzewostanie to efekt dużej odporności i małych wymagań glebowo-klimatycznych i prowadzonych w XIX wieku na dużą skalę zalesień tym drzewem. Rozwój szkodników zmusza do stosowania środków chemicznych szkodliwych dla zwierzyny leśnej. -O wartości gospodarczej lasów obok rodzaju drzewostanu decyduje wiek drzew. Polskie lasy są stosunkowo młode i nie posiadają drzew w pełni odpowiednich do wyrębu, tzn. powyżej 80 lat (takich jest niewiele ponad 17%). -Monokulturowy charakter lasów ułatwia pozyskiwanie drewna, ale wpływa negatywnie na ich zdrowotność.
W strukturze leśnej w Polsce przeważają lasy iglaste, w których dominującym gatunkiem jest sosna zwyczajna (Pinus sylvestris). Poniższa tabela prezentuje udział poszczególnych gatunków drzew w ogólnej strukturze lasów polskich: Gatunek drzewa Udział w drzewostanie sosna zwyczajna 69,4% świerk 6,0% dąb 6,0% brzoza 5,8% olsza 5,3% buk 4,1% jodła 2,5% Średni wiek drzew wynosi około 60 lat. Większość drzew ma do 40 lat, jednak zwiększa się stan drzewostanów starszych niż 70 lat. W zdecydowanej większości polskie lasy są zbiorowiskami zastępczymi (monokultury sosnowe lub świerkowe), wytworzonymi sztucznie, w miejscu naturalnego kształtowania się ekosystemów. Zgodnie z polityką leśną państwa w polskich lasach dokonywana jest przebudowa drzewostanów zmierzająca do zwiększenia udziału gatunków liściastych i zróżnicowania struktury wiekowej i gatunkowej drzewostanu. Pierwotne kompleksy puszczańskie zachowały się fragmentarycznie, głównie w obrębie Puszczy Białowieskiej (Białowieski Park Narodowy) i są unikatem na skalę europejską.