Napisz jakie były warunki pracy i życia robotników w XVIII w.. Proszę o odp., daję naj :*

Ma się rozumieć - z naszego punktu widzenia - standard życia robotników był nieskończenie niski; warunki życia w czasie wczesnego kapitalizmu były absolutnie przerażające, ale nie dlatego, że rozwijający się kapitalistyczny przemysł wyrządzał krzywdę robotnikom. Ludzie wynajęci do pracy w fabrykach już przedtem wegetowali na poziomie faktycznie nie do zniesienia dla człowieka.

skutkiem rewolucji przemysłowej było pojawienie się nowej grupy społecznej: proletariatu przemysłowego (lub fabrycznego), tj. pracowników fizycznych w fabrykach. Robotnicy fabryczni rekrutowali się głównie spośród mieszkańców wsi, którzy do miasta trafili w poszukiwaniu lepszego życia, lub z pracowników upadłych warsztatów rzemieślniczych. Warunki pracy proletariatu były niezwykle ciężkie, normą była praca po 12-16 godzin na dobę, czy zatrudnianie kilkuletnich dzieci, nawet w kopalniach. Warunki pracy w przemyśle wywoływały sprzeciw robotników, którzy zaczęli domagać się poprawy sytuacji. Pierwotnie, organizacje robotnicze i strajki były całkowicie zakazane. W latach 20. XIX wieku zapoczątkowany został rozwój ruchu robotniczego w Wielkiej Brytanii, a w późniejszym okresie także w innych krajach. Od roku 1841 zaczęto stopniować ograniczać zatrudnienie dzieci w przemyśle, choć proces ten trwał aż do XX. wieku. Przemiany społeczne wynikające z rewolucji przemysłowej zainicjowały też nowe prądy myślowe, domagające się przebudowy stosunków społecznych, a zwłaszcza stosunków własnościowych. Doprowadziło to do powstania ideologii socjalistycznej i komunistycznej. Rewolucja przemysłowa trwała w przybliżeniu do połowy XIX wieku. Około roku 1850 przekształciła się ona w tzw. drugą rewolucję przemysłową, charakteryzującą się zapoczątkowaniem produkcji masowej, rozwojem przemysłu chemicznego i elektrotechnicznego.