Prosze powiedziec jakie są koncepcje poezji nowoczesnej.. jakos w necie nei moge znaleść

K. K. Baczyński i T. Gajcy - poeci straceńcy, uczestnicy powstania warszawkiego, ofiary hitleryzmu. Wskrzesili mit poezji tyrtejskiej, typ romantycznego poety - żołnierza, poświęcającego swoje życie. Warto podkreślić, że poezja była dla nich też ucieczką od koszmaru świata, stosowali "Kolumbowie 20" zabieg "odrealnienia rzeczywistości", gdyż nie mogli do końca pojąć i zaakceptować okropieństw wojny np. "Pokolenie" - K.K.Baczyński, "Do potomnego, Wczorajszemu" - T.Gajcy, "Zdjecie ciężaru", "Żart patetyczny" - Tadeusz Różewicz. T. Różewicz "Bez" - zwątpienie w rolę poezji, Bóg przestaje nam być potrzebny i sztuka także. We współczesnym świecie poezja traci na wartości "Nasze sieci są puste, słowa są puste, nie mają zdolności nazywania" "Drze się miękko" - tu: poeta i poezja także tracą swoją rolę, wiersz staje się papierową papką "Zostało jeszcze trochę, zostały resztki języka" - całkowita niewiara w znaczenie poezji. Poezja to "walka o oddech", jest to protest przeciwko złu świata, braku porozumienia między ludźmi, okrucieństwa współczesności. Poezja to wyznacznik wartości i istota moralności człowieka, poeci muszą wziąć na siebie odpowiedzialność, bo tworzenie jest obowiązkiem, nie darem. - S. Grochowiak - "Rozmowa o poezji", "Ikar" Głos Grochowiaka, to głos poety - turpisty. Protestuje przeciwko określeniu dziedziny tematów, choroba są prawdą o człowieku, poezja zaś "wynika z brodawek ogorka", czyli z rzeczy zwykłych, nie z natchnienia, romantycznego mitu wzniosłości. Cz. Miłosz - "W Warszawie", "Campo di Fiori", "Który skrzywdziłeś..." Poeta rozważa problem roli poety we współczesnym świecie. Miłosz zauważa, że pragnął być poetą radosnym, lecz historia i rzeczywistość nie pozwalają na to. Poeta musi upamiętnić dzieje swojej epoki, być jej obiektywnym świadkiem, sumieniem, ocalić "prawdę i sprawiedliwość", głosić przestrogę dla pokoleń, karę dla zbrodniarzy. "Nie bądź bezpieczny, poeta pamięta" - cytat z wiersza "Który skrzywdziłeś". "Ars poetica" - Poezja często odzwierciedla złożoność natury człowieka, a poeta pisze pod natchnieniem. Miłosz wręcz ironicznie przedstawia zadania poezji współczesnej, określa ją mianem bredzenia, dzieła z kliniki psychiatrycznej. Taka poezja nie pomaga człowiekowi znosić bólu i nieszczęścia. Miłosz dostrzega także pożytek płynący z poezji, bowiem uświadamia człowiekowi złożoność jego natury. W utworze "Wstęp do traktatu poetyckiego" pokazuje nam wyższość poezji nad prozą, mówi: "Więcej waży jedna strofa niż ciężar wielu pracowitych stronic". Z. Herbert "Dlaczego klasycy?" - Herbert odrzuca sztukę bez wartości, grzebanie się w duszy, cierpieniach jednego człowieka, opiewanie jego uczuć nie jest tematem godnym poezji. Herbert nie chce "małej, rozbitej duszy z wielkim żalem nad sobą". Chce on sięgać do wielkich tragedii, wielkich uczuć.