Ks. Zbigniew Grabowski: Urodzony 3 kwietnia 1916 roku w Krakowie, do zakonu wstąpił 2 października 1935 roku, święcenia kapłańskie otrzymał 8 września 1942 roku w Nowym Sączu z rąk bpa Leona Marii Fulmana, 2 sierpnia 1944 roku zamordowany przez Niemców. Studiując teologię w warunkach konspiracyjnych 19 czerwca 1944 stanął do końcowego egzaminu z całości wiedzy filozoficznej i teologicznej, zwanego egzaminem “ad gradum” Egzaminowali go: Edward Kosibowicz, Edward Bulanda, Stanisław Styś i Bronisław Zieliński. Otrzymał dwie oceny pozytywne i dwie negatywne.
Ks.Jan Pawelski SJ (1868-1944) (SJ oznacza, że był salezjaninem) Urodzony 20 października 1868 roku w Babicach k. Przemyśla, do zakonu wstąpił 18 marca 1884 roku, święcenia kapłańskie otrzymał 10 czerwca 1894 roku w Krakowie z rąk kard. Albina Dunajewskiego, 2 sierpnia 1944 roku zamordowany przez Niemców. Po święceniach podjął pracę w »Przeglądzie Powszechnym«. Jako redaktor naczelny (1902-1918) pozyskał do współpracy wybitnych ludzi spoza zakonu. Utrzymywał bliskie kontakty ze Stanisławem Wyspiańskim (dysponował poetę na śmierć) i Elizą Orzeszkową (korespondencyjnie wpływał na jej postawę religijną). Wiele uwagi poświęcał literaturze »Młodej Polski«, do której miał zastrzeżenia. Wystąpił przeciw teorii Stanisława Przybyszewskiego o „nagiej duszy”. Cechowała Pawelskiego niezmożona energia, światły umysł i duch inicjatywy. Przeprowadzał ankiety na żywotne zagadnienia. Ogłosił kilka konkursów na temat roli katolicyzmu w Polsce. Opublikował ponad sto artykułów i recenzji. Specjalnością jego była krytyka literacka. Profesor Stanisław nazwał go „zawołanym krytykiem literackim i pilnym obserwatorem współczesności”. Gdy został redaktorem »Przeglądu«, część nakładu dla osłabienia czujności carskiej cenzury otrzymywała okładkę ze zmodyfikowanym tytułem: »Przegląd Uniwersalny« i była kolportowana na terenie zaboru rosyjskiego.Złożywszy redakcję »Przeglądu Powszechnego« w ręce o. Jana Urbana, dalej pozostał w Warszawie, gdzie od 1920 roku pełnił obowiązki superiora rezydencji przy ul. Świętojańskiej, kierował Sodalicjami, Towarzystwem ks. Piotra Skargi oraz Ligą katolicką. Bywał kaznodzieją sejmowym, przemawiał w Belwederze. Zachowało się jego kazanie wygłoszone w katedrze św. Jana w Warszawie na otwarcie Sejmu 28 listopada 1922 roku opublikowane w »Przeglądzie Powszechnym«. Jego łabędzim śpiewem była broszura o św. Andrzeju Boboli wydana w 1938 roku w Warszawie: Bohater, prorok i patron narodu. Druga wojna światowa zastała go już w stanie fizycznego, a po części i umysłowego niedołęstwa. Lata okupacji spędził w Domu Pisarzy przy ul. Rakowieckiej. Po dokonaniu masakry Niemcy przyszli powtórnie, by sprawdzić czy zbrodnicze dzieło zostało wykonane dokładnie. I wtedy dopiero zamordowano byłego kaznodzieję sejmowego.
Jan Pawelski ur.20.X.1868r., zmarl 2.08.1944r. Do zakonu wstapil w 1884r., 10.06.1894r. otrzymal swiecenia biskupie, 2.08 1944 zostal zamordowany przez Niemcow. Pracowal w Przegladzie Powszechnym jako redaktor naczelny. Utrzymywal bliskie kontakty ze St. Wyspianskim, E. Orzeszkowa. Wiele uwagi poswiecal literaturze Mlodej polski. Cechowal go swiatly umysl, niezmozona energia, duch inicjatywy. bywal kaznodzieja semowym, przemawial w Belwederze
